2
Urne van ons Mouche
Gestart door
Guest_Sofya_*
, 23 apr 2010 22:51
32 reacties op dit onderwerp
#17 Geplaatst 25 april 2010 - 08:53
Bij mij staan ze ook onopvallend in een kast, niemand die het weet of ziet. En er staan gewoon een paar fotootjes op de kast
Wanneer je verdrietig bent, kijk dan in je hart en je zal zien dat je weent om wat je vreugde schonk
#18 Geplaatst 25 april 2010 - 12:27
Sofya zei:
Thx voor jullie lieve reacties en tips.
Gek hé, denk altijd dat mn vrienden me zot moeten vinden...maar hier krijg je begrip!Thx daarvoor! Doet deugd!
Gek hé, denk altijd dat mn vrienden me zot moeten vinden...maar hier krijg je begrip!Thx daarvoor! Doet deugd!
Ik ken dat ook, op mijn werk heb ik zeker 3 dagen met rode ogen en af en toe een huilbui rondgelopen toen ik mijn 2de katertje jaren geleden heb moeten laten inslapen, en daar kreeg ik ook geen beetje begrip, zo van: "allé, 't is toch maar een kat"
Ik trek er me niets meer van aan, er zijn gewoon mensen die geen hart voor dieren hebben, daar kun je niets aan veranderen!
Die weten gewoon niet wat ze missen!
En het is ook de moeite niet om er bij hen over door te gaan, begrijpen zullen ze nooit!
Dat voorkomt niet dat het goeie vrienden kunnen zijn, iedereen is zoals hij is, maar als het je teveel wordt en het nodig is om je hart eens te luchten, weet je nu waar je wel terecht kan
Hier ben je inderdaad aan het goede adres voor begrip en troost, mensen die geen hart voor dieren hebben komen gewoon niet tot hier, dus zitten hier alleen mensen "van de goede soort", zullen we maar zeggen "eensgezinden"
Ik heb soms zelfs meer hartpijn als ik een aangereden kat langs de weg zie liggen dan als ik een ongeval zie
Wij, mensen, hebben verstand en beseffen wat we doen, waar we mee bezig zijn en welke risico's we daarbij lopen, bij onze schatten overkomt het hen gewoon!
Nog veel sterkte bij het verwerken van dit verlies
Bewerkt door haemoglobine, 25 april 2010 - 12:28.
Knuffels van Ann, Roswell, Sati en Echo
Guest_trio_*
Guest_trio_*
#19 Geplaatst 25 april 2010 - 12:44
Een urne of niet is iets dat je toch zelf moet beslissen, maar je hebt alvast vele prachtige foto's van de OOOh zo mooie Mouche !!!
!!!
#22 Geplaatst 25 april 2010 - 19:40
Tja hoe mensen die nooit een huisdier hebben gehad soms domme dingen kunnen zeggen he... toen een collega haar oude golden retriever moest laten inslapen zei een ander "ach ja, maar die was ook al oud he". Mijn opmerking terug over haar het jaar daarvoor overleden oma werd precies niet zo gewaardeerd...
#24 Geplaatst 25 april 2010 - 21:34
Ginger-en-Noortje zei:
Tja hoe mensen die nooit een huisdier hebben gehad soms domme dingen kunnen zeggen he... toen een collega haar oude golden retriever moest laten inslapen zei een ander "ach ja, maar die was ook al oud he". Mijn opmerking terug over haar het jaar daarvoor overleden oma werd precies niet zo gewaardeerd...
Heb ik ook al eens teruggezonden als antwoord, werd ook niet echt gewaardeerd...
Knuffels van Ann, Roswell, Sati en Echo
Guest_alaantje_*
Guest_alaantje_*
#25 Geplaatst 25 april 2010 - 22:42
Heel veel sterkte met je verlies. Ik begrijp heel goed je gevoelens bij zo'n urne, ik heb dat ook. Daarom hebben wij de assen in een kistje in de tuin begraven. Daar liggen verschillende van onze diertjes en ieder heeft een kruisje met zijn naam. Met allerheiligen leggen we er ook bloemmetjes. zo hebben ze hun plekje, we kunnen er naar toe maar zien er niet altijd op.
#26 Geplaatst 26 april 2010 - 23:00
haemoglobine zei:
Heb ik ook al eens teruggezonden als antwoord, werd ook niet echt gewaardeerd...
Sommige zeggen domme (echt oerdomme) dingen. Begrijp dat ze niet allemaal een dierenhart hebben, maar toch...
Guest_San_*
Guest_San_*
#27 Geplaatst 26 april 2010 - 23:06
Veel sterkte... Als het ergste verdriet over is (ik zeg wel: het ergste, het zal altijd een beetje blijven pijn doen) kan je nog beslissen wat je met de urne gaat doen. Toen mijn eerste poes twee jaar geleden is overleden heb ik ze bij de DA gelaten. Ik kon het toen absoluut niet aan om nog langer met het verlies geconfronteerd te worden. Nu heb ik daar wel spijt van... Ik heb alleen nog fotootjes en dat vind ik wel jammer. Veel sterkte met je beslissing.
#29 Geplaatst 28 april 2010 - 22:09
Heel veel sterkte, begrijp je verdriet. Heb daar straks ook nog traantjes gelaten voor mijn poppeke. Het verdriet zal slijten maar zal er toch altijd een beetje blijven.
Je moet zelf beslissen wat je met de urne gaat doen of waar je hem gaat zetten.
Mijn meisje is in de tuin begraven, ik heb er een beeldje van een poesje bij gezet, ik babbel er ook tegen, maar het blijft pijn doen.
Het hangertje met haar pootafdruk heb ik ook altijd in mijn nek hangen en neem het dikwijls vast. Zo heb ik toch een klein beetje het gevoel dat ik haar pootje vast heb, gelijk dat wij zo altijd samen in slaap vielen.
Het betert wel maar je zal het zelf wel aanvoelen wat je moet doen.
Je moet zelf beslissen wat je met de urne gaat doen of waar je hem gaat zetten.
Mijn meisje is in de tuin begraven, ik heb er een beeldje van een poesje bij gezet, ik babbel er ook tegen, maar het blijft pijn doen.
Het hangertje met haar pootafdruk heb ik ook altijd in mijn nek hangen en neem het dikwijls vast. Zo heb ik toch een klein beetje het gevoel dat ik haar pootje vast heb, gelijk dat wij zo altijd samen in slaap vielen.
Het betert wel maar je zal het zelf wel aanvoelen wat je moet doen.
Guest_Sofya_*
Guest_Sofya_*
#30 Geplaatst 29 april 2010 - 20:53
cheryl zei:
Heel veel sterkte, begrijp je verdriet. Heb daar straks ook nog traantjes gelaten voor mijn poppeke. Het verdriet zal slijten maar zal er toch altijd een beetje blijven.
Je moet zelf beslissen wat je met de urne gaat doen of waar je hem gaat zetten.
Mijn meisje is in de tuin begraven, ik heb er een beeldje van een poesje bij gezet, ik babbel er ook tegen, maar het blijft pijn doen.
Het hangertje met haar pootafdruk heb ik ook altijd in mijn nek hangen en neem het dikwijls vast. Zo heb ik toch een klein beetje het gevoel dat ik haar pootje vast heb, gelijk dat wij zo altijd samen in slaap vielen.
Het betert wel maar je zal het zelf wel aanvoelen wat je moet doen.
Je moet zelf beslissen wat je met de urne gaat doen of waar je hem gaat zetten.
Mijn meisje is in de tuin begraven, ik heb er een beeldje van een poesje bij gezet, ik babbel er ook tegen, maar het blijft pijn doen.
Het hangertje met haar pootafdruk heb ik ook altijd in mijn nek hangen en neem het dikwijls vast. Zo heb ik toch een klein beetje het gevoel dat ik haar pootje vast heb, gelijk dat wij zo altijd samen in slaap vielen.
Het betert wel maar je zal het zelf wel aanvoelen wat je moet doen.
Cheryl
ik krijg kiekenvel van uw verhaal...gemengde gevoelens...zo begrijpbaar.
Thx voor de steun.
Ook aan de overige kattenforumers!
XxX
Verzorg jullie diertjes goed en geef ze al wat ze nodig hebben! Het kan zo vlug voorbij zijn :'(
