2
20 reacties op dit onderwerp
#16 Geplaatst 26 mei 2010 - 18:47
Ik ben ook al van kindsaf volledig verzot van dieren. Dus ik heb me ook altijd al alle dierenleed aangetrokken.
Mijn moeder zegt altijd dat het beter was dat ik niet zo van dieren hield. Dan zou ik me dat allemaal niet zo aantrekken. Dus ja, het is wel zo. Als je van dieren houdt ga je automatisch veel meer aantrekken als er eens iets ergs gebeurd.
Jeannine
-
-
- 1.705 berichten
#18 Geplaatst 26 mei 2010 - 22:04
Nele zei:
idem hier, tpakt mij ook veel meer als er iets met dieren gebeurt dan met mensen... 
je bent dus niet alleen!
je bent dus niet alleen!Sluit me ook aan bij het clubje hier,zijn we met drie nu dacht ik?
#19 Geplaatst 26 mei 2010 - 22:28
Ik ben sowieso een heel, héél gevoelig persoon. Wat niet wil zeggen dat ik constant loop te huilen 
maar wel dat ik mij alles aantrek, en zeker wat ik hoor / lees/ of op tv zie. Kinderen en dieren zijn altijd mijn zwakke plek geweest, zo onschuldig en niet in staat om te vertellen wat er mis is of om zich te verdedigen. Ik bracht vroeger ook wel eens een katje thuis, of een vogeltje. Mijn ouders waren daar ook niet altijd even blij mee. Toen mijn konijntje lam was en werd ingeslapen heb ik ook heel erg gehuild, toen onze kat overreden was, was ik dagenlang ontroostbaar. Mijn moeder maakte zich toen echt zorgen. En nu ik zelf terug huisdieren heb, is het nog erger geworden. In elk dier dat ik op tv zie of in een film herken ik precies iets van de mijne. Mss is het ook anders omdat ik alleen woon, ik heb enorm veel aan mijn 2 poezels. Heb het het afgelopen jaar op gebied van vriendschappen enz niet makkelijk gehad, veel vrienden verloren. En als Amon er toen niet geweest was ... 
Ik heb dieren ook veel liever dan mensen. Ze roddelen niet en aanvaarden iedereen zoals hij / zij is. Hun liefde is onvoorwaardelijk
maar wel dat ik mij alles aantrek, en zeker wat ik hoor / lees/ of op tv zie. Kinderen en dieren zijn altijd mijn zwakke plek geweest, zo onschuldig en niet in staat om te vertellen wat er mis is of om zich te verdedigen. Ik bracht vroeger ook wel eens een katje thuis, of een vogeltje. Mijn ouders waren daar ook niet altijd even blij mee. Toen mijn konijntje lam was en werd ingeslapen heb ik ook heel erg gehuild, toen onze kat overreden was, was ik dagenlang ontroostbaar. Mijn moeder maakte zich toen echt zorgen. En nu ik zelf terug huisdieren heb, is het nog erger geworden. In elk dier dat ik op tv zie of in een film herken ik precies iets van de mijne. Mss is het ook anders omdat ik alleen woon, ik heb enorm veel aan mijn 2 poezels. Heb het het afgelopen jaar op gebied van vriendschappen enz niet makkelijk gehad, veel vrienden verloren. En als Amon er toen niet geweest was ... Ik heb dieren ook veel liever dan mensen. Ze roddelen niet en aanvaarden iedereen zoals hij / zij is. Hun liefde is onvoorwaardelijk
Bewerkt door English Rose, 26 mei 2010 - 22:33.
#21 Geplaatst 28 mei 2010 - 16:49
[quote name='Marjananas']Omdat mijn vader van een net iets andere generatie is dan ik/wij.
Hij is opgegroeid in het harde boerenleven en vindt het al gek dat ik met onze katten naar de DA ga. Bij hen thuis kregen katten vroeger de overschot en verder vingen/aten ze muizen. Werkt prima volgens hem...
Ja vroeger ging dat er zo aan toe, een dier was maar een dier en men ging daar geen kosten voor doen, gelukkig is er nu al veel veranderd, alhoewel er nog onmenselijk veel dierenleed is.
[SIZE=4] [/SIZE]
Hij is opgegroeid in het harde boerenleven en vindt het al gek dat ik met onze katten naar de DA ga. Bij hen thuis kregen katten vroeger de overschot en verder vingen/aten ze muizen. Werkt prima volgens hem...
Ja vroeger ging dat er zo aan toe, een dier was maar een dier en men ging daar geen kosten voor doen, gelukkig is er nu al veel veranderd, alhoewel er nog onmenselijk veel dierenleed is.
[SIZE=4] [/SIZE]
