Ja dat las ik ook, maar doen ze dat onder verdoving?
(ik las: Buisje ver in de baarmoeder inbrengen, niet pijnlijk ik denk yeah right!)
5
1204 reacties op dit onderwerp
Guest_Beau_*
Guest_Beau_*
#61 Geplaatst 10 januari 2011 - 00:18
#62 Geplaatst 10 januari 2011 - 00:30
Beau zei:
Ja dat las ik ook, maar doen ze dat onder verdoving?
(ik las: Buisje ver in de baarmoeder inbrengen, niet pijnlijk ik denk yeah right!)
(ik las: Buisje ver in de baarmoeder inbrengen, niet pijnlijk ik denk yeah right!)
Daar voel je niets van heeft mijn schoonzus mij verzekerd. Is een zeer dun flexibel slangetje.
Guest_Beau_*
Guest_Beau_*
#63 Geplaatst 10 januari 2011 - 00:38
Dan nog geloof ik het niet. Lijkt me toch behoorlijk pijnlijk.
en weet je wat het is, ze zeggen zo vaak dat het geen pijn doet. Ik ken ook mensen die zeggen; Een tattoo zetten? Oh nee, voel je niets van hoor.
Misschien bedoeld ze dat het wel pijn doet, maar niet HEEL ERG.
nouja maakt ook niet zo heel veel uit verder, ze is zwanger en hopelijk blijft alles goed gaan. Ze heeft het wel verdiend na al die pogingen
en weet je wat het is, ze zeggen zo vaak dat het geen pijn doet. Ik ken ook mensen die zeggen; Een tattoo zetten? Oh nee, voel je niets van hoor.
Misschien bedoeld ze dat het wel pijn doet, maar niet HEEL ERG.
nouja maakt ook niet zo heel veel uit verder, ze is zwanger en hopelijk blijft alles goed gaan. Ze heeft het wel verdiend na al die pogingen
#65 Geplaatst 10 januari 2011 - 09:34
Beau zei:
Even een vraag voor de Belgen onder ons, zonder mening of een discussie te openen aub.
Is het nu wel of niet waar dat je in Belgie op verzoek een keizersnede kan laten uitvoeren? Al dan niet als je zelf voor de kosten opdraait.
Zoals ik al zei niet een vraag om een hele discussie te openen over de voor- en nadelen van een KS en weet ik wat nog meer...
Is het nu wel of niet waar dat je in Belgie op verzoek een keizersnede kan laten uitvoeren? Al dan niet als je zelf voor de kosten opdraait.
Zoals ik al zei niet een vraag om een hele discussie te openen over de voor- en nadelen van een KS en weet ik wat nog meer...
Ik denk niet dat je zomaar kan beslissen om via een keizersnede te bevallen. Ik heb het alleszins nog nooit gehoord. Ik heb net de indruk dat ze een keizersnede zolang mogelijk uitstellen.
Epidurale verdoving is hier wel (makkelijk) op verzoek te verkrijgen.
Guest_Lisje_*
Guest_Lisje_*
#67 Geplaatst 10 januari 2011 - 10:46
Ik begrijp je helemaal hoor. Bij ons heeft het ook 8mnd geduurd voor het is gelukt.
En dan zie je inderdaad overal om je heen zwangeren, worden mensen die later zijn begonnen vlugger zwanger, je bent natuurlijk blij voor die mensen en gunt het hen ook van harte, maar altijd zo'n onderliggend gevoel van, wanneer is het in godsnaam aan mij, 't gaat nooit lukken, ...
Van programma's zoals tienermoeders e.d. kwam ik gewoon slecht!
Die eerste 7 mnd waren constant eisprong volgen met ovulatietest, na de daad
met de benen in de lucht liggen, alcohol achterwege laten, ...
2x getest omdat ik ervan overtuigt was dat het prijs was, omdat je je zwanger voelt, echt je lichaam steekt soms rare dingen met je uit.
Na die 7mnd had ik echt zoiets van, ik heb er genoeg van, foert, we zien wel, 't zal ooit wel aan ons zijn en zoniet, er zijn alternatieven genoeg, nog efkes en we zitten aan een jaar en kunnen ze eindelijk beginnen met testen waarom het niet lukt. En kijk, het was prijs.
Dus hoe moeilijk het ook is, bij ons was het echt wel de tip er niet teveel mee bezig zijn die geholpen heeft.
Iedereen die aan het 'proberen' is wens ik echt super veel succes en dat het vlug aan jullie mag zijn!!
En dan zie je inderdaad overal om je heen zwangeren, worden mensen die later zijn begonnen vlugger zwanger, je bent natuurlijk blij voor die mensen en gunt het hen ook van harte, maar altijd zo'n onderliggend gevoel van, wanneer is het in godsnaam aan mij, 't gaat nooit lukken, ...
Van programma's zoals tienermoeders e.d. kwam ik gewoon slecht!
Die eerste 7 mnd waren constant eisprong volgen met ovulatietest, na de daad
met de benen in de lucht liggen, alcohol achterwege laten, ...2x getest omdat ik ervan overtuigt was dat het prijs was, omdat je je zwanger voelt, echt je lichaam steekt soms rare dingen met je uit.
Na die 7mnd had ik echt zoiets van, ik heb er genoeg van, foert, we zien wel, 't zal ooit wel aan ons zijn en zoniet, er zijn alternatieven genoeg, nog efkes en we zitten aan een jaar en kunnen ze eindelijk beginnen met testen waarom het niet lukt. En kijk, het was prijs.
Dus hoe moeilijk het ook is, bij ons was het echt wel de tip er niet teveel mee bezig zijn die geholpen heeft.
Iedereen die aan het 'proberen' is wens ik echt super veel succes en dat het vlug aan jullie mag zijn!!
#69 Geplaatst 10 januari 2011 - 12:53
ik wens iedereen die wilt zwanger worden veel succes.
En wil toch wel eventjes een paar fabels uit de wereld helpen hoor.
Ik nam de pil nog toen ik van mijn gyneacolloog te horen kreeg dat ik reeds 9 weken zwanger was. Ben toen met de pil gestopt.
Heb 2 weken last gehad van misselijkheid (had maag/darminfectie)
De eerste maanden van mijn zwangerschap viel ik af, vanaf de 5de maand bleef ik stabiel op gewicht en vanaf maand 7 kwamen de kilotjes er wat bij.
Heb heel mijn zwangerschap geen last gehad van kwaaltjes (buiten opgezwolle voeten was dan ook uitgerekend voor 19 augustus dusja)
Ben nog bijna elke avond met vrienden weggeweest, iets gaan drinken, filmpje gaan zien tot eind Juli.
11 augustus op controle geweest en die avond rond 9 uur begon ik wat buikpijn te krijgen om 1 uur 's nachts met mijn ma naar het ziekenhuis gereden omdat ik bloed verloor.
20 minuten later bevallingskamer binnengereden en ongeveer een half uurtje later lag mijn zoon in mijn armen.
Epidurale heb ik niet gekregen (had erom gevraagd omdat ik een hernia heb en schrik had voor mijn rug) maar ben eigenlijk heel blij dat ik dit niet gekregen heb.
Mijn bevalling is zeer vlot gegaan, ik heb een wolk van een baby gekregen (die sliep heel de dag, ook als hij moest eten
) en hij is nu bijna 2.5 jaar en is nog steeds een schat van een kind (buiten die leeuwentrekken dat er wat in zit)
En wil toch wel eventjes een paar fabels uit de wereld helpen hoor.
Ik nam de pil nog toen ik van mijn gyneacolloog te horen kreeg dat ik reeds 9 weken zwanger was. Ben toen met de pil gestopt.
Heb 2 weken last gehad van misselijkheid (had maag/darminfectie)
De eerste maanden van mijn zwangerschap viel ik af, vanaf de 5de maand bleef ik stabiel op gewicht en vanaf maand 7 kwamen de kilotjes er wat bij.
Heb heel mijn zwangerschap geen last gehad van kwaaltjes (buiten opgezwolle voeten was dan ook uitgerekend voor 19 augustus dusja)
Ben nog bijna elke avond met vrienden weggeweest, iets gaan drinken, filmpje gaan zien tot eind Juli.
11 augustus op controle geweest en die avond rond 9 uur begon ik wat buikpijn te krijgen om 1 uur 's nachts met mijn ma naar het ziekenhuis gereden omdat ik bloed verloor.
20 minuten later bevallingskamer binnengereden en ongeveer een half uurtje later lag mijn zoon in mijn armen.
Epidurale heb ik niet gekregen (had erom gevraagd omdat ik een hernia heb en schrik had voor mijn rug) maar ben eigenlijk heel blij dat ik dit niet gekregen heb.
Mijn bevalling is zeer vlot gegaan, ik heb een wolk van een baby gekregen (die sliep heel de dag, ook als hij moest eten
) en hij is nu bijna 2.5 jaar en is nog steeds een schat van een kind (buiten die leeuwentrekken dat er wat in zit)
#70 Geplaatst 10 januari 2011 - 12:54
Ik ga hier ook even ons verhaal doen.
We wilden zo vlug mogelijk na ons huwelijk zwanger worden, ik stopte dus meteen met de pil. Maar 't wou maar niet lukken...! Schoonzussen ondertussen zwanger, en elke keer "'t zou toch leuk zijn als jij nu ook eens zou meedoen he!" Ggrrrrr
Na 2 jaar proberen dan maar allerlei onderzoeken gehad, ook laprascopie, maar noppes .
Dan ben ik naar het UZ in Gasthuisberg gegaan. Die vroegen de uitslag van reeds gedane onderzoeken op. Maar wat bleek?? Die gyno wou NIKS doorgeven!!! Leuk hoor........ alles moest dus opnieuw gebeuren!
Maar er werd niks belangrijks gevonden.
Ze hebben het ons ook altijd gezegd dat het wel eens zou lukken van zodra we er niet meer over zouden nadenken, maar dat heeft hier niet gepakt...!
Toen we zo'n 4 jaar gehuwd waren, hadden we er allebei schoon genoeg van. Na al dat "obligaat gedoe", was er niks spontaans en leuks meer aan; het woog serieus op onze relatie...!
Toen we de kans kregen om voor 2 jaar naar de USA te verhuizen, grepen we die met beide handen aan!! Eindelijk ook verlost van al die steeds weerkerende soms vernederende opmerkingen zoals "wie'ns schuld is het??", "Moet ik eens een tekeningske maken??", enz... .
Daar werden we beste maatjes met een Amerikaans koppel die 2 Koreaantjes geadopteerd had.
Zodra we terug in 't Belgenlandje waren, zijn we onmiddellijk begonnen met de adoptieprocedure!
Dan is 9 maanden later (toen duurde het nog niet zo lang) onze zoon uit Korea aangekomen! Hij was 10 maanden.
We probeerden later voor een 2de koreaantje, maar Korea besloot enkel nog baby's naar de USA te laten gaan; hierna begonnen we dan bij de Vreugdezaaiers in Gent, voor een baby uit India.
Vier jaar na onze Jo kwam dan Indra uit een India, een baby van 16 maanden.
Aan iedereen die nog twijfelt over adoptie: het was een godsgeschenk voor ons!! je moet er uiteraard allebei voor de volle 100% achter staan; want die hele procedure doorlopen is géén lachertje....
Maar........ wij zouden nu niks anders gewild hebben!!! Wij zien zelfs niet eens meer dat onze kinderen er "een beetje" anders uitzien
Enne........ wij gaan vast en zeker pràchtige kleinkinderen krijgen!!!!!
Ik voeg er nog 4 foto's bij: van bij hun aankomst, en hoe ze er nu uitzien
(foto 1: Indra bij aankomst; foto 2: Jo nu; foto 3: Indra Nu; foto4: Jo bij aankomst )
We wilden zo vlug mogelijk na ons huwelijk zwanger worden, ik stopte dus meteen met de pil. Maar 't wou maar niet lukken...! Schoonzussen ondertussen zwanger, en elke keer "'t zou toch leuk zijn als jij nu ook eens zou meedoen he!" Ggrrrrr
Na 2 jaar proberen dan maar allerlei onderzoeken gehad, ook laprascopie, maar noppes .
Dan ben ik naar het UZ in Gasthuisberg gegaan. Die vroegen de uitslag van reeds gedane onderzoeken op. Maar wat bleek?? Die gyno wou NIKS doorgeven!!! Leuk hoor........ alles moest dus opnieuw gebeuren!
Maar er werd niks belangrijks gevonden.
Ze hebben het ons ook altijd gezegd dat het wel eens zou lukken van zodra we er niet meer over zouden nadenken, maar dat heeft hier niet gepakt...!
Toen we zo'n 4 jaar gehuwd waren, hadden we er allebei schoon genoeg van. Na al dat "obligaat gedoe", was er niks spontaans en leuks meer aan; het woog serieus op onze relatie...!
Toen we de kans kregen om voor 2 jaar naar de USA te verhuizen, grepen we die met beide handen aan!! Eindelijk ook verlost van al die steeds weerkerende soms vernederende opmerkingen zoals "wie'ns schuld is het??", "Moet ik eens een tekeningske maken??", enz... .
Daar werden we beste maatjes met een Amerikaans koppel die 2 Koreaantjes geadopteerd had.
Zodra we terug in 't Belgenlandje waren, zijn we onmiddellijk begonnen met de adoptieprocedure!
Dan is 9 maanden later (toen duurde het nog niet zo lang) onze zoon uit Korea aangekomen! Hij was 10 maanden.
We probeerden later voor een 2de koreaantje, maar Korea besloot enkel nog baby's naar de USA te laten gaan; hierna begonnen we dan bij de Vreugdezaaiers in Gent, voor een baby uit India.
Vier jaar na onze Jo kwam dan Indra uit een India, een baby van 16 maanden.
Aan iedereen die nog twijfelt over adoptie: het was een godsgeschenk voor ons!! je moet er uiteraard allebei voor de volle 100% achter staan; want die hele procedure doorlopen is géén lachertje....
Maar........ wij zouden nu niks anders gewild hebben!!! Wij zien zelfs niet eens meer dat onze kinderen er "een beetje" anders uitzien
Enne........ wij gaan vast en zeker pràchtige kleinkinderen krijgen!!!!!
Ik voeg er nog 4 foto's bij: van bij hun aankomst, en hoe ze er nu uitzien
(foto 1: Indra bij aankomst; foto 2: Jo nu; foto 3: Indra Nu; foto4: Jo bij aankomst )
Bijgevoegde thumbnails
Bewerkt door Lut, 10 januari 2011 - 12:56.
Guest_*mikkeke*_*
Guest_*mikkeke*_*
#72 Geplaatst 10 januari 2011 - 13:01
Voor iedereen een hele dikke 
die zwanger wil worden maar het lukt niet.
@ Lut, je hebt echt prachtige kinderen . Hoe oud zijn ze nu???
die zwanger wil worden maar het lukt niet.@ Lut, je hebt echt prachtige kinderen
. Hoe oud zijn ze nu???
#73 Geplaatst 10 januari 2011 - 13:16
*mikkeke* zei:
Voor iedereen een hele dikke die zwanger wil worden maar het lukt niet.
@ Lut, je hebt echt prachtige kinderen . Hoe oud zijn ze nu???
die zwanger wil worden maar het lukt niet.@ Lut, je hebt echt prachtige kinderen
. Hoe oud zijn ze nu???bedankt!!!!
Jo is nu nu 25,5, en Indra 21,5
Bewerkt door Lut, 10 januari 2011 - 13:16.
