dolfjeweerwolfje, op 15 januari 2013 - 18:42, zei:
Waauw zeg, proficiat!!!
Ik ben eerlijk gezegd al 3 weken niet meer geweest
.
Het is zo vermoeiend voor mij he. Klinkt gek, weet het wel, maar mijn lichaam krijgt dat precies niet verwerkt.
(Voel me momenteel weer niet zo fijn in m'n vel door mijn fysieke klachten, wat ik er allemaal door moet laten enzo. Dus ga niet een heel ding neertypen, want zou toch enkel geklaag zijn, haha)
ja maar van mij moogt ge ne keer klagen zunne, ik noem dat ook niet klagen, als je iedere dag opnieuw geconfronteerd wordt met hopen pijn en een hoop fysieke beperkingen en je moet vanalles en nog wat laten omwille van je fysieke toestand en t leven is niet meer zoals vroeger, je moet een hele hoop aanpassingen doen, dat is gewoon verdomde moeilijk om daar mee om te gaan.
En ook al ben je een heel positief ingesteld mens , iedereen heeft wel eens mindere dagen/weken/maanden en tijden dat het mentaal minder goed gaat
En dat ne keer van je afschrijven of dat eens tegen iemand vertellen in real life kan een hele opluchting zijn.
Als ik begin weg te zakken mentaal dan schrijf ik dat ook van me af en uiteindelijk begin ik me dan toch wat beter te voelen omdat het er ne keer af is en ik het niet constant moet zitten opkroppen.
Je moet het niet neerpennen hé als je dat liever niet doet.
Maar als je dat wel wil neerpennen doe dat dan gewoon.
Niemand gaat je daar scheef voor bekijken en niemand gaat denken dat je toch maar een zaag bent.
In ieder geval toch niemand waar iets inzit...
En van de rest moet je je dan niks aantrekken.
Het is jammer dat je al drie weken niet bent geweest.
Ik begrijp het wel hoor, je werkt nog ook, voor mij is t makkelijker in de zin van dat ik thuis zit en ik me daar echt op instel, de dagen dat ik naar kine en infraligne moet doe ik ook alleen maar dat want anders lukt het me gewoon niet.
Maar als je ook nog moet gaan werken tot s avonds dan ligt dat toch een pak moeilijker hé
Maar je had resultaat, je inspanningen werden effectief beloond...
Toch zonde om het nu achterwege te laten?
Je bent er veronderstel ik toch mee begonnen omdat je je niet goed in je vel voelt en omdat je gewicht/omvang wil verliezen.
En als je gewicht/omvang verliest dan voel je je toch mentaal beter?
Dus is t misschien toch een goed idee om jezelf te verplichten om het toch terug te proberen.
Je moet al zoveel laten door t geen je mankeert.
Misschien toch maar jezelf proberen forceren twee keer op de week en jezelf voorhouden dat je dit doet voor jezelf, je doet het net om je beter in je vel te voelen en mentaal er beter tegenaan te kunnen...
Als je s avonds van je werk komt niet denken in de trant van "bah, moet ik nu weer op trot en naar buiten, ik zou liever gezellig thuis blijven en ik heb nog vanalles te doen ook" maar denken in de trant van "ik ga nu een inspanning leveren die me zeker een beloning oplevert, ik voel me nu op dit moment niet zo blij met de inspanning die ik moet leveren maar die blijheid komt nog als ik mijn resultaten te horen krijg en dit is iets dat ik helemaal voor mezelf doe, ik gun het mezelf"
Ik weet echt wel dat het allemaal zo simpel niet ligt en dat je lichaam je tegenwerkt op alle gebied.
Ik snap het echt.
En de momenten dat je je nogal down voelt zijn ook de momenten dat het net moeilijk is om nog een prestatie te leveren, het maakt het allemaal nog een pak moeilijker.
Maar als je het gaat doen ga je je beter voelen sowieso...
Probeer daar aan te denken en je daar aan vast te houden.
Je kan het, ik weet gewoon dat je het kan.