weer gezondheidsproblemen bij diddl

Wat een situatie zeg. Ik vind dat toch ook maar ne raren uitleg hoor, geef ze alle vier geen eten meer En op die cortisonespuit geeft ze geen antwoord.
Is Diddl zijn eten vandaag dan binnengebleven? Goed dat je toch een vervangster gevonden hebt moest het nodig zijn!

Dat is geen logische uitleg, als er 1of2 ziek zijn geef dan niemand eten
Ik hoop dat er een verklaring is waarom diddl niet reageert op de spuit, hoe is het vandaag met jou ventje

Juleken, t is altijd tegen de avond op dat diddl zo een 2 keer moet overgeven , altijd net nadat hij gegeten heeft, volgens mij is dat omdat zijn maag gewoon te vol zit (zie hieronder  voor uitleg)

Ik begin een beetje de moed te verliezen eerlijk gezegd.
We hebben Diddl gewogen omdat we achteraan op zijn rug de ribben gewoon voelen als we hem opnemen en t valt echt wel op dat hij vermagerd is.
Het manneke is nooit echt zwaar geweest, max 3,5 kg weegt hij altijd, nu is t dus 2,9 kg...
Dat is toch echt wel weinig.
Iedere keer hij vermagert doe ik mijn uiterste best om dat  gewicht er terug aan te krijgen en tot nu toe is t me ook altijd gelukt om dat te doen maar t is dus echt om de moed bij te verliezen hé, want hoe moet je dat er nu nog bijkrijgen als t manneke niet kan eten zoals een normale kat?
Een naaktkat houdt sowieso al z'n lichaamstemperatuur op peil door geregeld overdag en s nachts te eten.
Ze hebben een veel hogere verbranding dan een gewone kat.
Maar Diddl kan geen grote hoeveelheden eten aan en hij kan het ook niet aan om te eten op de tijdstippen die nodig zijn voor een naaktkat om te eten.
Hij heeft een heel luie maag en luie darmen en hij verteert zijn eten nauwelijks.
Bij een normale kat is een volledige maag eten na 3 uur helemaal verteerd, bij hem is dat na 10-11 uur nog niet t geval.
Dus als je hem dan gedurende de dag (en ook s nachts als hij er zelf om komt vragen) altijd maar eten zit te geven dan zit je gewoon die maag nog wat voller te stampen dan ze al is terwijl ze al de hele tijd gewoon vol zit met oud eten dat niet verteert.
Maar je kan er niet de tijd tussenlaten die hij nodig heeft om te verteren, want dan krijgt hij sowieso niet de hoeveelheid binnen die zijn lichaam nodig heeft...
Ik liet er zo een 3,5 tot 4 uur tussen als hij er zelf niet om kwam vragen en s nachts stamp ik het hem niet op , ik geef hem s nachts eten als hij er zelf om komt vragen en anders niet.
Om te voorkomen dat hij zou moeten overgeven omdat zijn maagske gewoon te vol wordt gestampt.
Maar blijkbaar is dat niet goed genoeg want hij is zo vermagerd.
Ik probeer er nu iets minder tijd tussen te laten en ook kleinere hoeveelheden te geven, maar hij moet uiteindelijk na enkele keren gegeten te hebben dan toch wat overgeven, niet veel maar er komt toch een hoeveelheid terug uit
En hij staat dan  zijn potje waar minder inzit dan normaal dan leeg te eten en dan vraagt hij naar nog en dan moet ik ocharme van nee zeggen...
Want als ik toegeef kan hij die hoeveelheid eten toch niet aan en komt het er allegelijk terug uit.
Ik ben nu begonnen met de eetmomenten op te schrijven, zodat ik me zeker niet kan vergissen in t uur dat hij t laatst gegeten heeft en ik probeer nu met om de 3 uur hem eten te geven overdag.
Nu dat hij die cortisone binnen heeft wil hij nog om de 3 uur eten (hij begint precies eindelijk toch te reageren op die spuit in de zin van dat hij meer wil eten en er zelf ook om vraagt soms) maar als die spuit is uitgewerkt weet ik zo al dat dat gene waar meer gaat zijn en hij niet meer iedere drie uur gaat willen eten.
Wat moet ik dan in s hemelsnaam doen?
Ik weet het gewoon niet meer.
En hij moet allegelijk uiteindelijk na x aantal eetbeurten toch wat overgeven omdat het gewoon teveel is blijkbaar.
Maar hij moet die hoeveelheid per dag binnenkrijgen...
Ik zie echt gewoon niet meer in wat ik nog anders kan doen of nog anders kan proberen.
En ik ben zo zo zo bang dat de dierenarts uiteindelijk gaat zeggen dat we hem beter laten inslapen...omdat er gewoon geen oplossing is voor dat maagprobleem.
Ik ben ook zo bang dat ik gewoon ga tekortschieten.
Het enige waar ik nog kan opkomen is om hem nog minder eten te geven tijdens de dag, de hoeveelheden nog verkleinen dus , en hem s nachts dan om de drie uur nog kleine hoeveelheden te geven, hem wakker maken iedere keer en hopen dat hij dan wil eten.
Maar ik weet niet hoelang ik dat ga kunnen volhouden om te doen.
Ik zit zelf ook zo op mijn sukkel met mijn gezondheid, ik word ook al zoveel keren wakker s nachts zelf van de pijn en ik ben daar al een wrak van, als ik nog extra ga moeten opstaan om s nachts ook eten te geven, ik weet echt niet hoelang ik dat zelf ga kunnen trekken vooraleer ik er gewoon zelf ga bij beneden stuiken...
Ik heb het er echt wel voor over om het te doen als dat nodig is maar ik weet niet of mijn lijf dat gaat kunnen trekken.
En is het verstandig om dat te doen?
Om hem s nachts wakkeer te maken en hem te proberen doen eten of moet ik hem toch maar gewoon laten slapen als hij er zelf niet komt om vragen (als hij mij s nachts wakker maakt en om eten  vraagt geef ik hem dat natuurlijk , dat doe ik al de hele tijd maar de laatste tijd vraagt hij daar gewoon niet meer om s nachts)
Ik zie gewoon de bomen door t bos niet meer op de moment en ik weet dat de dierenarts er ook geen oplossing voor heeft.
Dus ik blijf toch maar proberen zelf om iets van oplossing te vinden.
Maar daar slaag ik precies niet al te best in...

Diddl krijgt trouwens bijkomende problemen, hij begint terug serieus snot te produceren, de snottebellen hangen hier constant uit beide neusgaten te wapperen en hij begint ook weer zo slurpgeluiden te maken.
Dat is teken dat dat chronisch sinusit terug begint op te spelen
Dus toch maar weer bellen naar de dierenarts om te vragen of we terug moeten starten met veraflox om dat toch onder controle te kunnen houden ,dat mag niet te ver uit de hand lopen want t is ook slecht voor diddl zijn hart.
Maar we moeten het manneke hier al 2x per dag 5 verschillende medicaties opstampen, dan komt er weer nog wat bij...
Het is toch triestig zunne

ja ik vond dat dus ook van de pot gerukt dat ik te horen kreeg dat ik ze alle 4 zonder eten moest zetten voor een dag.
Een dierenarts maakt daar blijkbaar 2 keer niks van om hen zonder eten te zetten voor een dag...
Ik snap wel dat een maag en darmen ne keer moeten rusten in sommige gevallen maar dat is hier toch niet t geval
Maar wat kan je eigenlijk verwachten van een dierenarts die gewoon niet op de hoogte is van de hele situatie en de situatie nogal complex is ook...
Ge zult natuurlijk altijd zien dat als je eigen dierenarts dan ofwel op vakantie is ofwel ergens op werkbezoek naar t buitenland of naar een conferentie dat er dan problemen opduiken in je kattenhuishouden...
De vervangster van de dierenarts heeft veel minder ervaring dan de dierenarts zijn vrouw maar ze is tenminste wel bereid om naar hier te komen om indien nodig iets van medicatie te geven om de poezels beter te doen voelen, ze maakt er zich niet vanaf met "geef hen geen eten meer"

Bewerkt door lathyrus, 04 december 2013 - 23:11.

Nadine, jij schiet totaal niet tekort! Het is dankzij jullie dat diddl nog leeft. Als je ziet dat het manneke van de dierenarts van jongsaf aan al weinig kansen kreeg, dat hij zij dat het ventje niet lang zou leven, en dat hij nu nog altijd bij jullie is. Dat is dànkzij jou! Vele mensen zouden hem nooit de zorgen geven die jullie geven.
Maar elk leven is eindig natuurlijk, dus ik begrijp heel goed dat je je zorgen maakt. Het is makkelijk voor mij om te zeggen "hij is sterk, hij komt er wel weer door", maar jullie leven samen met hem, en jullie maken alle zorgen mee.
Ik vind het pakkend hoe je met hem begaan bent.
Een paar dagen geleden nam ik de boekjes van de da van Juleke en Yvette nog eens vast. De dag dat we Juleke hebben laten inslapen bv was hij constant aan het kwijlen, ik wreef dat iedere keer af met een stukje keukenrol. Wel, dat stukje keukenrol zit in het boekje van hem, ik kon dat gewoon niet in de vuilnisbak gooien. Yvette heeft eigenlijk vanin mei tot begin juli een lijdensweg gehad. Ik ben ook alles beginnen bijhouden, alles opgeschreven van dag tot dag: hoeveel gegeten, of totaal niet gegeten, wanneer gestopt met eten, welke medicatie wanneer, temperatuur, hoestjes, gedrag enz. Wel, ik zag die papieren deze week weer en kreeg weer een krop in mijn keel. Gans de reutemeteut kwam weer boven. Die zit altijd aan de oppervlakte, maar met momenten komt dat weer extra hard aan.
Maar genoeg over Yvette.
Ik kan ook niet zeggen wat je moet doen, en kan me heel goed voorstellen dat je op den duur erdoor zou zitten, zeker als je zelf dan ook nog gezondheidsproblemen hebt. Ik kan alleen maar zeggen: veel sterkte, en ik duim op overuren voor jullie diddl.

alé net gebeld naar dierenarts, hij gaat morgen binnenspringen
Volgens hem vermagert Diddl omdat hij waarschijnlijk eiwitten verliest (k  ben de hele uitleg al vergeten van hoe dat in zijn werk gaat, het had oa iets met de nieren te maken)
Hij zei dat we  dat uiteindelijk niet meer gaan kunnen tegenhouden maar we nu kunnen proberen met hem een spuit anabolica te geven, volgens hem kan dat geen kwaad voor diddl zijn hart (wat ik zelf maar raar vind maar  toen ik dat zei kreeg ik als antwoord dat diddl geen hoeveelheden gaat krijgen zoals die mannen in het bodybuilding en fitness milieu gebruiken) en proberen om hem een paletje recovery van eten te geven ipv dat anti allergeen eten (om er terug gewicht bij te krijgen) en drie maal per dag voor zijn eten hem een dosis primperan geven, dat is voor mobiliteitsproblemen aan de maag oa (diddl heeft een heel luie maag) en zou moeten voorkomen dat zijn eten er terug uitkomt als hij eet
En ik mag hem niet s nachts wakker maken om hem eten te geven
Die anabolica stelt me toch niet echt gerust moet ik zeggen maar ik zal maar vertrouwen hebben in mijn dierenarts zeker...

k heb net moeten terugbellen naar de dierenarts omdat ik de dosis primperan niet meer wist en k heb terwijl gevraagd wat hij eigenlijk wou zeggen met uiteindelijk niks meer kunnen doen aan dat eiwitverlies, of dat wil zeggen dat hij dan moet ingeslapen worden en inderdaad dus, als hij eiwitten verliest via nieren en darmen dan gaat hij oa heel sterk beginnen vermageren tot hij helemaal uitgemergeld is en gaan zijn nieren beginnen kapot gaan uiteindelijk en dan moet er ingeslapen worden, gaat volgens dierenarts onvermijdelijk zijn bij hem...
We dachten altijd dat we hem gingen verliezen aan die rot hcm, nu zou t al een zegen zijn als hij een hartaanval zou krijgen en gewoon op een paar seconden zou doodvallen...

Damn, niet echt het nieuws dat je wilt horen.
Hopelijk is er toch nog een andere reden van het gewichtsverlies en kan je toch nog even langer van hem genieten.
*duim duim*

Inderdaad niet echt goed nieuws.
Ik hoop dat het DA bezoek meevalt morgen en ik duim natuurlijk!

Dierenarts  gaat trouwens morgen ook bloed afnemen (sorry dat ik het hier in 3 stukken kom vertellen maar ik zit gewoon nogal van slag) om witte bloedcellen te controleren (waarvan diddl normaal gezien dus enorme hoeveelheden heeft, de laatste keer had hij er 170.000 en dat mag maar tussen de 6.000 en 10.000 zijn en van zulke enorme hoeveelheden gaan de nieren uiteindelijk ook kapot omdat er dan eiwitafzetting komt op de nieren) en om zijn nierwaarden te controleren
Ik ben echt bang voor de uitkomst van dat bloedonderzoek
Dierenarts had het me al drie keer gevraagd of hij bloed mocht trekken en omdat toen ik hem vroeg of dat nut had voor  diddl zelf en hij van nee zei, hij kon er geen prognose door geven of gelijk wat dan ook, zei ik altijd van nee omdat ik niet wil dat er nodeloos geprikt wordt in t manneke
Maar t is nu toch belangrijk denk ik om te weten wat er aan de hand is in dat lijfje

Bewerkt door lathyrus, 05 december 2013 - 14:58.

Nierwaarden controleren lijkt me nuttig toch, mijn kater had ook eiwitverlies via de urine en had dus nierfalen.
Maar goed, misschien niet echt te vergelijken met Diddl ivm bloedcellen enzo.

Sterkte in ieder geval!

Ellen30, op 05 december 2013 - 15:01, zei:

En is jouw kater dan kunnen geholpen worden bij dat nierfalen?
Of heb je moeten laten inslapen?
Ik meen me te herinneren dat ik je ergens op een topic gelezen heb maar ik kan het me niet meer herinneren sorry

Nierfalen werden ergens in maart vastgesteld en 31 oktober heb ik hem moeten laten inslapen daardoor. Ik moet nu wel zeggen dat hij ook FIV had... Het is misschien een heel ander geval ook dan bij Diddl, ik heb geen verstand van die teveel witte bloedcellen. Wist enkel nog dat eiwitverlies via urine op nierfalen kan duiden.

Mocht het nierfalen zijn kan hij met aangepaste voeding nog perfect verder leven hoor + medicatie natuurlijk.

Amai, wat een verhaal! Ik leef met je mee! Arme Diddl. Hopelijk heeft de da morgen ietsje beter nieuws

Bloed afnemen is trouwens niet zo erg hoor, als je kat een rustige kat is.
Bij mijn Sierra hebben ze een paar weken geleden ook bloed afgenomen en ze is héél rustig gebleven en het is héél goed gegaan.
En dit was bij de dierenarts zelf in de praktijk waar ze altijd redelijk bang is.
Dus geen schrik hebben van het bloed laten afnemen zelf, dit gaat over het algemeen goed.

Hopelijk vallen de waarden dan toch nog een beetje mee.
We blijven duimen!

black scorpion, we hebben al paar keer bloed moeten laten afnemen bij diddl en dat manneke maakt daar nooit geen probleem van en blijft heel kalm. Maar de vorige keer zag toch heel zijn pootje bont en blauw (hij had  iets moeten nemen van medicatie waardoor hij zo een enorme bloeduitstorting kreeg maar ik weet niet meer juist wat, ik dacht bloedverdunners maar ik weet niet meer waarom, op den duur is t allemaal zoveel dat ne mens het niet meer weet)
Ik wil gewoon niet dat t manneke geprikt wordt als t niet nodig is, t ventje wordt al 4 jaar bepoteld en gestoken en weet ik veel wat nog allemaal, t is allemaal al genoeg zonder dat er nog nodeloos wat extra bijkomt (dierenarts wou weten of de atopica een invloed had op die witte bloedcellen en met die informatie kon hij voor onzen diddl niks doen, t was gewoon eigenlijk zijn eigen nieuwschierigheid ivm werking van die atopica bevredigen en dat is wat mij betreft overbodig)

Ellen30, op 05 december 2013 - 15:10, zei:

ja ik dacht het al dat het niet goed afgelopen was bij u maar ik was er niet meer zeker van...Bedankt voor het antwoord. Ik vind het zo erg voor je dat je je manneke hebt moeten afgeven.
We hebben ook al een poezel moeten afgeven aan nierfalen enkele jaren geleden en ik ben daar enorm bang van geworden