Zo triest, maar wat kunnen we doen?

Sommigen onder jullie hier zullen misschien wel al weten dat wij tijdens onze bouw in het huis van mijn man zijn opa gewoond hebben. Daar kwamen telkens zwervertjes zitten. Sinds we naar ons eigen huis verhuisd zijn en het huis dus leegstond, ging mijn man daar nog alle dagen de ganzen eten geven, en kwam er altijd aan wel één of meerdere zwervertjes tegen. De "oer-moederpoes", en flinke kat die we soms veel en soms weken- of maandenlang niet zagen, noemden we Martha. Voor vele kittens van Marhta vonden we een thuis, één van haar kittens, Juleke, namen we zelf in huis en moesten we spijtig genoeg in februari laten inslapen. Hij had kattenaids.
Afgelopen augustus namen we dan het enige zwervertje dat er nog liep, Racheleke in huis. Martha was sindsdien weeral in maanden nergens meer te bespeuren. We dachten dat ze overreden was aangezien we een dode kat op de steenweg zagen liggen die compleet op Martha geleek. Net nadat we haar dochter van 2,5 jaar bij ons binnennamen kwam ze plots weer tevoorschijn. Sindsdien gaat mijn man weer alle dagen naar daar om haar eten te geven. Het huis wordt binnenkort verkocht. Dit alles in een tijdspanne van toch zo'n dikke vier jaar, dus Martha is volgens ons minstens vijf jaar oud.
Nu, Martha is dus een kat die echt haar plan trekt, ook al zagen we haar soms maanden aan een stuk niet, toch kwam ze telkens goed doorvoed terug. Een figuurlijk vechtertje dus. Ze is lief, wel schuw, maar zoekt toch wel affectie. Maar we kennen de buurt en buren daar onderhand wel en zijn er 99% van overtuigd dat ze een zwerfkat is.

Dit kan natuurlijk zo niet verder. De stad heeft een programma om vangkooien uit te zetten en zwerfkatten te vangen om ze te steriliseren. We hoorden het verhaal dat die katjes telkens getest worden op kattenleucose en kattenaids, en indien positief onmiddellijk worden ingeslapen. Als dit zo is waren we van plan om Martha zelf proberen te vangen en op eigen kosten te laten steriliseren. Martha willen we dit niet aandoen, dus ik vroeg aan onze da of dit verhaal klopt. En ja dus, dit is de procedure. Maar onze da zei ook wel iets dat wel steek houdt, absoluut. Ze zei dat we noch Martha (indien ze besmet zou zijn) noch ander buurtkatten er een dienst mee bewijzen om ze zelf te laten steriliseren en weer los te laten. Ze kan andere katjes besmetten, wij kunnen binnenkort niet meer naar dat huis, en als ze echt ziek zou worden is er dus niemand die haar de nodige medische zorgen kan geven.
Martha zelf in huis nemen is niet echt een optie gezien onze eigen situatie met onze twee katten hier.
Dus moeten we de knoop doorhakken en Martha heel veel stress aandoen om ze te laten vangen, bij de da te laten brengen om misschien nooit meer wakker te worden...
Dit doet pijn, maar wat kunnen we anders...
Misschien had ik dit beter bij discussies ofzo geplaatst, dan moet het maar verhuisd worden.
Sorry voor de lange uitleg, maar het moest even van mijn hart.

Wat een triestig verhaal weeral. Ik kan mij voorstellen dat het heel moeilijk is om een beslissing te moeten nemen. Je DA heeft idd. wel gelijk van als Martha ziek is niemand haar kan helpen met de medische zorgen. Het zou ook erg zijn als ze ergens eenzaam moet afzien van ontbering en ziekte. Er is ook kans dat ze helemaal niet ziek is en haar leventje gewoon kan verder zetten.   Heb je ook al eens goed geïnformeerd over het programma van sterilisatie in jou stad? Wat gaan ze doen met de half wilde katjes? Worden die terug geplaatst of worden die ook ingeslapen? Misschien kan je best eens gaan horen hoe ze juist te werk gaan.
Hopelijk komt er goed nieuws van Martha.

Och wat een zielig verhaal. Das wel een dilemma ja. Maar ik denk dat je DA wel gelijk heeft hoor. Die mensen bekijken dat een beetje nuchterder dan ons denk ik. Rationeel gezien is dat idd de beste keuze. Maar emotioneel voor jullie is dit echt moeilijk dat snap ik. Maar aan de andere kant: ze is nu gezond verklaard, dan zal dat straks bij haar vangst ook nog zo zijn waarschijnlijk. En dan hoeft ze niet in slaap gebracht te worden he! Of kan je geen thuis voor haar zoeken?

Dat is inderdaad een triestig verhaal en een moeilijke keuze.
Natuurlijk kan je het eigenlijk ook niet zo laten, moest ze toch besmet zijn.
Want dan kunnen andere mensen hun katten ook besmet raken.

Ik dacht dat er ook zo een opvang bestond voor aids-katten?
Is er geen mogelijkheid om ze te laten steriliseren op eigen kosten, testje voor aids vragen en als ze positief zou zijn ze naar zo een opvang voor aids-katten te doen?

Hier in Hamme wordt er niet getest op aids en leucose.
Met het geld dat daarmee uitgespaard wordt, kunnen er meer katten steriel gemaakt worden.

Wel tof dat jullie nog steeds voor Martha zorgen!
Ik kan begrijpen dat het zeker geen gemakkelijk beslissing is en dat de schrik er toch dik in zit dat ze eventueel ingeslapen moet worden.
Maar eerlijk gezegd vind ik, dat als ze inderdaad kattenaids zou hebben, het beter is ze te laten inslapen. Hoe moeilijk het ook is.
Veel succes!

BlackScorpion, op 19 december 2013 - 08:02, zei:

Ja daar dacht ik ook aan, 'BuddyKat' vangt zo'n katten op met aids. Maar als Martha een echt zwervertje is dan weet ik niet hoe goed ze in een asiel zal kunnen aarden..

*Loentje, op 19 december 2013 - 10:50, zei:

Bij Buddykat mogen ze ook buiten lopen en zo.
Ze hebben daar heel grote afgezette plaatsen.


Ik weet wel dat je er moeilijk binnen geraakt.
Indertijd had ik geinformeerd voor onze Flor, ne mail gestuurd op 28 maart (nooit antwoord gekregen) en op 9 april (nooit antwoord gekregen)
En dan heb ik het maar gelijk opgegeven.

Stichting Dierenthuis vangt ook zo'n poezen op, maar zij zitten met wachtlijsten.
Ook moet je een bewijs van het labo hebben, want dat van de dierenarts is niet voldoende voor hen
Ze moeten ontvlooid en ontwormd zijn en ingeënt tegen Rabies + 50 € afstandsgeld betalen.
Die inenting moet ook minstens 3 weken oud zijn.


Maar het is nog niet zeker of ze positief is?

Nee, het is nog niet zeker, maar Juleke, een zoontje van haar had aids, en ook ons Racheleke, een dochter van Martha is positief.
Een dochtertje van Racheleke, Tigra hebben vrienden van ons geadopteerd en die is dan weer negatief.
Ik weet niet, maar volgens ons is de kans heel groot dat Martha FIV positief is...
Een thuis voor zoeken, tja, da's een mogelijkheid, maar Martha is wel al minstens vijf jaar oud en leeft al die tijd op straat. En die kat is een vechtertje hoor, die staat echt haar mannetje, dus wij denken dat we dat beestje niet gelukkig gaan maken met die uit haar natuurlijke omgeving weg te halen, laat staan er een huiskat van te maken.
Pfff, we gaan er nog eens goed moeten over nadenken...
Niet leuk in alle geval.

Als Martha gezond blijkt te zijn, zou ik haar gewoon steriliseren en terug plaatsen. Ze is blijkbaar perfect in staat om haar plan te trekken en toch een goed leven te hebben (vermits ze nooit ondervoed lijkt).
Het verhaal wordt enkel moeilijk als ze aids zou hebben. Dan gaat ze natuurlijk aftakelen en om dit alleen te moeten doorstaan, is een hardere wetenschap om mee te leven. En inderdaad dan ook wetende dat ze andere katten kan aansteken.
Misschien echt eerst zeker weten of ze het heeft alvorens een knoop te moeten doorhakken? Dan valt de beslissing misschien iets makkelijker te nemen. Hoewel het altijd moeilijk zal zijn.

En wat van het idee om ze naar zo een plek te brengen waar ze aids-katten opvangen?

BlackScorpion, op 20 december 2013 - 07:55, zei:

Ik weet dat die mensen van buddycat hun handen vol hebben. Had die afgelopen zomer gecontacteerd als Yvette ziek was, om wat meer info over kattenaids te krijgen. Die zitten ook heel ver van hier, dus dan zouden we al uren met die poes onderweg zijn en komt die in een voor haar totaal andere wereld. Plus dat we haar dan eerst toch nog zullen moeten laten steriliseren, ontwormen, ontvlooien enz = nog meer stress. Dit gaat niet over een jong katje he. Ik vraag me dan af, wie doen we er het meest plezier mee? Wij die ons geweten sussen, of de poes zelf, die na jaren haar plan op straat te trekken plots gevangen wordt, geopereerd wordt, moet herstellen en dan nadien uren in de auto te zitten om ergens afgezet te worden waar ze waarschijnlijk nooit een gezin zal vinden dat haar wil adopteren, maar waar ze dan wel gewoon kan verderleven tot ze sterft, weg van de omgeving waar ze zich zo goed voelde.
Onze da zei dat, als ze positief test, dat ze ze dan tijdens de verdoving gewoon niet meer laten wakker worden, dus ze verzekerde me dat het beestje het dan ook niet meer weet. Tegelijk vind ik dat dan weer zo zielig, want dat betekent dat ze haar laatste uren zal doorbrengen in volle stress en angst, tot ze verdoofd wordt.
Niet laten steriliseren en gewoon voortdoen zoals nu is ook geen optie, want ze blijft maar kittens krijgen, allemaal sukkeltjes. Wel laten steriliseren (wij zelf dan), onze kop in het zand steken een eventuele FIV positieve kat laten rondlopen in de natuur is ook niet verantwoord. Enige optie zou misschien zijn om haar zelf in huis te nemen, maar zoals gezegd, de situatie hier is er niet naar. Ik betwijfel ook of we een zwerfkat van die leeftijd nog kunnen domesticeren, én onze eigen katten zouden er weer een extra stressfactor bijkrijgen.
Zo zo moeilijk...

Bewerkt door juleken, 20 december 2013 - 19:50.

Geen idee om haar toch te steriliseren en dan 2 weken binnen te nemen en dan als buitenkat te houden? Ik weet niet hoe ze is, kan je er totaal niet aankomen of met haar eten te geven wel ofzo?
Dan kan ze in ieder geval al geen kittens meer krijgen en kun je nog zien hoe ze het buiten doet...

Inslapen zou ik wss niet doen.

We hebben er ook al aan gedacht om haar hier bij ons als buitenkat te houden. Maar ik ken mezelf, ik zou het niet over mijn hart krijgen om hier buiten een poes te zien lopen die niet binnen mag. Het zou ook Yvonne volledig in de war brengen denk ik. Yvonne komt nog buiten in onze tuin en slaapt overdag graag in ons tuinhuisje. We hebben hier ooit eens een tijdje een "vreemde" kat in onze tuin gehad, en onze eigen katten begonnen dan binnen af en toe te sproeien (heeft gelukkig niet lang geduurd).
Martha is wel een poes die tegen je benen komt aanwrijven en aandacht wil. 't Is eigenlijk wel een lief beestje hoor, ze ziet er alleen een beetje "verwilderd" uit. Heeft de kleuren van ons Juleke, maar is kleiner en dikker met lang haar.
Ik weet het niet, we durven het risico niet te nemen om haar zelf naar hier te brengen en bij ons te houden, binnen of buiten.
Ideaal zou zijn dat ze gesteriliseerd wordt én niet besmet is, dan kan ze gewoon verder haar gangetje gaan zoals ze bezig is. Ook al kunnen wij binnen afzienbare tijd niet meer in dat oude huis, dan trekt ze wel haar plan, dat doet ze nu al zo lang.

Maar is het dan ook niet gevaarlijk om jullie eigen poes(zen) buiten te laten? ik ken eigenlijk niets van kattenaids, maar kunnen ze dat niet doorgeven door te "vechten" en te krabben? Alé, het maakt uiteindelijk niet uit hoe lang een kat per dag buiten komt , denk ik. Als zij/hij een andere kat tegenkomt dan kan ze die toch ook besmetten?

ik weet niet hoor, ik ben hier echt een leek in .... Sorry als ik iets dom heb gezegd ...
Ik wil je niet beledigen hé Juleken 't is enkel een vraagje