Milly blijft zo bang

#1 Geplaatst 30 april 2016 - 19:33

Hoi
Milly is ondertussen 8 dagen bij ons. Alles prima, eet goed, drinkt goed, speelt veel, slaapt een beetje overal.. Alleen blijft ze enorm bang van me.
Ik hou van katten en hun karaktertje en ik weet echt dat ik het niet persoonlijk moet oppakken.. Wie weet wat heeft ze meegemaakt, en 8 dagen is nog kort om me te leren vertrouwen. Maar soms vind ik het toch moeilijk om ermee om te gaan. Ze 'verdraagt' me wel. Ze loopt te miauwen in de keuken als ik aan het koken ben, maar komt nog helemaal niet tegen mijn benen lopen. Als ik haar wil strelen gaan haar oren plat en loopt ze snel weg. Heel soms, als ze op stoel onder tafel ligt, kan ik haar strelen en dan ronkt ze erg hard. Dus ze houdt er wel van. Maar ze mag niet doorhebben dat mijn hand dan van mij is, snap je?

Niet echt een vraag, gewoon een beetje op zoek naar geruststelling dat dit heus nog zal verbeteren misschien.
Wat steun van gelijkgestemde kattenliefhebbers is altijd leuk.    
Groetjes
Nele

• Terug naar boven

#2 Geplaatst 30 april 2016 - 19:41

• Terug naar boven

#3 Geplaatst 30 april 2016 - 19:43

• Terug naar boven

#4 Geplaatst 30 april 2016 - 19:50

8 dagen is nog  niet zo lang natuurlijk .

• Terug naar boven

#5 Geplaatst 30 april 2016 - 20:17

Dat gaat nog veel veranderen hoor.
8 dagen is inderdaad nog heel recent.
Ons Moon'tje is al 2,5 jaar bij ons en zij loopt soms nog weg wanneer ik haar wil strelen. Eigenlijk, als ik er bij stil sta vooral wanneer ik haar op haar hoofd wil strelen en minder snel als ik over haar rugje wrijf (misschien oogt dit voor een kat ook gevaarlijker).
Het was een heel bang katje van in het begin maar wat ik zo prachtig vind aan katjes die in het begin bang zijn is ze zien evolueren.
Van de periode dat ze zich bijna de hele dag verstopte achter een kast of de bureau naar zelf bij ons komen springen in de zetel en alle stapjes daartussen.

Ik las op jouw kattenprofiel dat Milly zelfs al 's avonds op jouw benen komt liggen, dus er is zeker al een mooie basis van vertrouwen

Bewerkt door HelpLuckyvinden, 30 april 2016 - 20:18.

• Terug naar boven

#6 Geplaatst 30 april 2016 - 20:20

• Terug naar boven

#7 Geplaatst 30 april 2016 - 20:42

Mijne Mambo heeft 6 maanden nodig gehad om te beslissen dat hij mij best wel ok vond
En nu komt hij elke dag zijn knuffels vragen, slaapt tegen mij en komt elke avond in de zetel heerlijk kopjes tegen mijn hoofd geven
Dus geen paniek

• Terug naar boven

#8 Geplaatst 30 april 2016 - 20:50

Hmm, het klinkt idd wat stom hé, al na 8 dagen... Bedankt voor jullie woorden, doet wel deugd.
@helpluckyvinden, ja ze kwam idd op mijn benen liggen maar dan mocht ik niet bewegen of haar aanraken hoor. En ondertussen zijn we vier dagen verder en doet ze dat niet meer. :-( Maar goed, geduld dus. Geduld...

• Terug naar boven

#9 Geplaatst 30 april 2016 - 21:10

Heb je haar al proberen verleiden met Liquid Snack?  Onweerstaanbare pasta voor de meeste katjes en als je een toefje op je vinger doet, is de kans vrij groot dat ze het wil hebben.
Eens ze likt kan je zacht met een vinger van dat zelfde hand onder haar kinnetje wrijven ... en zo went ze zachtjes aan aanrakingen
Zo heb ik Mambo alleszins kunnen verleiden

• Terug naar boven

#10 Geplaatst 01 mei 2016 - 09:36

• Terug naar boven

#11 Geplaatst 01 mei 2016 - 09:58

Nele1983, op 01 mei 2016 - 09:36, zei:

Goeiemorgen en een fijnefeestdag aan iedereen!
Nu wil ik toch eens vertellen over gisteravond.
Ik zat op mijn gemak in de zetel naar tv te kijken. Ik zag Milly zoals altijd rondlopen, aan het spelen met haar balletje en zo, maar ik merkte ook dat ze een beetje verloren liep precies. Af en toe passeerde ze aan mij en bleef ze me aankijken. Alsof ze mijn aandacht wilde trekken. Dan keek ik terug, was er oogcontact en dan liep ze weer weg. Op een bepaald moment zat ze op de mat. Ik gin me naast haar zetten op de grond. Ze keek eerst zowat achterdochtig, maar algauw ging ze zich erbij leggen. En ze begon zelfs te ronken. Zomaar, ik had haar nog niet eens aangeraakt. Dus ik stak voorzichtig mijn hand uit. En ze liep niet weg! En begon nog harder te ronken.
Ik heb haar een minuut of drie gestreeld, waar ze duidelijk van genoot, en heb haar dan voorzichtig opgetild. Ze bleef ronken, dus ik ging met haar in de zetel zitten. Niet dwingend vastgehouden, gewoon fleece over mijn benen en haar erop gezet, en los blijven strelen. Dan ging ze zich gemakkelijk liggen en is ze zo heel de tijd bij mij blijven liggen.

Nadien toen ik opstond om te gaan slapen, kwam ze achter me aan lopen. Ik wilde haar nog eens strelen om slaapwel te zeggen (ze mag niet mee naar boven), maar dan liep ze weer weg.. Het is zo'n vreemd beestje! Ik krijg er kop noch staart aan. het ene moment laat ze het gewillig toe en geniet ze er met volle teugen van dat ik haar streel. 's Avonds als het rustig is, veronderstel ik. En het volgende moment loopt ze weg en mag ik er niet aankomen. Ik weet ook zeker, als ik haar niet had opgepakt gisteravond, dat ze niet zelf naar mij zou gekomen zijn. Ook al geniet ze duidelijk heel hard van de aandacht die ze dan krijgt.

Er is dus zeker veel hoop. En ik was wrsch veel te ongeduldig. Maar wilde dit toch even laten weten. :-)

Groetjes
Nele

Dat is al een grote overwinning!
Ik denk inderdaad dat het gewoon nog wat tijd nodig heeft. Natuurlijk zijn er ook altijd katjes die nooit echt graag aangeraakt worden tenzij ze er zelf om vragen

Misschien nog een tip voor als het echt niet zou beteren in de toekomst: je kan altijd proberen met clicker training. Het basisprincipe is dat je klikt met een klikker (of zelfs een balpen lukt!) als de kat een juist gedrag vertoont dat uit zich/haarzélf is gebeurd en na de klik volgt een klein snoepje als beloning. Dus bv: Milly laat het toe dat je haar aanraakt/komt op je schoot liggen/geeft een kopje *klik* *snoepje*. En dit herhaal je een paar keer zodat aanraking positief wordt voor haar  

• Terug naar boven

#12 Geplaatst 01 mei 2016 - 12:17

Dat klinkt toch al heel positief vind ik Ze zal nog een beetje voorzichtig zijn en nog niet goed durven. Maar als ze dat zo toelaat en ervan geniet, zal ze waarschijnlijk binnenkort ook wel zelf komen vragen om aandacht
Als je plots je arm uitsteekt naar haar om haar te strelen, komt dat vaak ook wat bedreigender over. Ik zou haar niet plots proberen te strelen, maar rustig op de grond gaan zitten en haar proberen naar jouw toe te laten komen. En als je haar wilt aanraken ook met trage bewegingen duidelijk maken dat je haar gaat strelen zodat ze er niet van schrikt dat je opeens je arm uitsteekt ofzo Want het klinkt alsof zet op zich al wel aandacht wilt ondertussen, maar dat ze gewoon nog snel schrikt en wel nog op haar hoede is.

https://www.facebook.com/HamsteropvangNona/

• Terug naar boven

#13 Geplaatst 01 mei 2016 - 16:18

Je moet haar echt wel meer tijd geven hoor ons ex-zwervertje is nu zo'n jaar lang bij ons en is zich nog steeds aan het aanpassen. De moed niet opgeven, niks forceren en blij zijn met elke toenadering, en dat wil niet per se zeggen elke aai Er zijn gewoon katten die aaien niet zo fijn vinden.
Hoe groot de verleiding ook is, ik zou haar voorlopig niet meer oppakken. Mogelijk is ze daarom dezelfde avond weer een stapje achteruit gegaan, ze heeft je vertrouwen gegeven en jij hebt de grens overschreden. Natuurlijk moet je als eigenaar je kat kunnen oppakken wanneer nodig, maar dat aanleren kan nog wel een paar maanden wachten.
Je sprak over oogcontact, vergeet niet langzaam te knipperen als Milly je aankijkt. Staren (ik zeg niet dat je gestaard hebt, dit is gewoon een handige tip) is erg onbeleefd en uitdagend voor katten. Als er oogcontact is, sluit je ogen een paar seconden en open ze weer. Dat zegt "ik wil niet met jou vechten, alles is veilig". Bevestig dat ook door niet plots een hand uit te steken. Wie weet knipoogt ze wel terug!

• Terug naar boven

#14 Geplaatst 01 mei 2016 - 18:26

Inderdaad, de kattenknipoog  
Werkt echt!
Geduld, geduld, geduld. Zij bepaalt het tempo. Wij hebben een ex zwervertje in huis, die heeft een week achter ons wasmachine gezeten. Forceer niks, laat ze zelf afkomen. Straal rust uit, praat zacht en lief en maak geen onverwachte bewegingen.
Ons racheleke was extreem angstig. Nu toont ze spontaan haar buikje en mag ik er kusjes op geven. Zalig als je op die manier het vertrouwen van een dier krijgt  

• Terug naar boven

#15 Geplaatst 01 mei 2016 - 22:37

Dames en heren, right now op dit eigenste moment ligt er een zwart bundeltje gelukzaligheid op mijn voeten te ronken. En ze is er zelf komen liggen. Zippie!!

• Terug naar boven