hallo, ik lees nu pas je verhaal. Ik vind het heel erg vooor je, maar wil je toch nog even wat moed inspreken.
Als ik het verhaal lees, en de symptomen dan denk ik ook onmiddelijk aan een hersen(vlies)ontsteking of een middenoorontsteking. Maar de epileptische toeval eerder aan het eerste.
Ik heb jaren op een afdeling intensieve zorgen voor kinderen gewerkt en ook op neonatologie en dit is iets wat je spijtig genoeg ook vaak bij kinderen ziet. op het moment dat het iets beter gaat doen ze epileptische aanvallen. Ook kinderen krijgen dan zeer zware medicaties (waar je als volwassene waarschijnlijk doodzieker van wordt) en heel vaak komen kinderen waarvan we het slechtste dachten er heel goed door. Ok een kind is geen kat, maar daar mag je ook niet opgeven en dat is iets wat kinderen (en dieren) niet vaak zullen doen=opgeven.
Het andere wat ik wilde vertellen is over het konijntje van mijn neef. Toen het een paar maanden oud was kreeg het hersenvliesontsteking, met dezelfde symptomen, alleen nog veel erger. ook ernstige aanvallen van epilepsie. En zen hoofdje heeft ie maanden schuin gehouden. Massa's geld koste het mijn zus aan dierenarts en medicatie, maar de kleine flap spartelde erdoor en leefde nog lang en gelukkig
veel sterkte
8
311 reacties op dit onderwerp
#92 Geplaatst 05 oktober 2009 - 19:15
Potver Wendy, weet eigenlijk niet goed wat ik moet zeggen.
stilletjes snik ik met je mee.
sterkte
stilletjes snik ik met je mee.
sterkte
Jubikel Cats Perzen en ExoticsNu je mijn handen niet meer aan kunt raken, raak je mijn hart nog duidelijker aan. Krachtig zijn in je kwetsbaarheid en kwetsbaar zijn in je kracht!
Guest_poezemannen_*
Guest_poezemannen_*
#93 Geplaatst 05 oktober 2009 - 19:17
Wat erg wat erg..ik had nog goede hoop na een paar van jouw vorige berichten te lezen. Nu blijf ik toch nog steeds mee hopen hoor! Ik duim mee en vecht in gedachte mee met Soultje.. 
Guest_Sheily_*
Guest_Sheily_*
#94 Geplaatst 06 oktober 2009 - 00:02
Oh wat een horror om zo te doorleven 
Welke 3 dingen denken ze aan dan? Kunnen ze in Utrecht niet meer bezien of zo? Is maar hoop hoor.
Sterkte met je meissie misschien kan er toch nog iets zodat ze bij jullie kan blijven.
Welke 3 dingen denken ze aan dan? Kunnen ze in Utrecht niet meer bezien of zo? Is maar hoop hoor.
Sterkte met je meissie misschien kan er toch nog iets zodat ze bij jullie kan blijven.
griffel1977
-
-
- 2.035 berichten
#96 Geplaatst 06 oktober 2009 - 14:09
Ik lees hier nu pas je verhaal... En ik herken hier deze situatie ook bij één van mijn opvangkittens Moon.
Een dikke maand geleden, werd ik op een morgend wakker, en als ik wakker word zijn er altijd dezelfde katten die mij komen begroeten. Ook Moon is één van hen. Maar deze morgend, géén Moon te zien! Na eventjes zoeken vond ik haar achter mijn bureau verstopt, en op de grond aan de hoek van het bureau lag een plas overgeefsel (die eigenlijk al verorberd was door de hond des huizes.) Ik haalde Moon vanachter het bureau en zij deed héél spastisch?! Legde haar in een nestje, en daar heeft ze een hele dag gelegen. Tegen de avond aan deed ze moeite om uit het nestje te komen om richting kattenbak te gaan. Ze liep héél stijf en had precies de controle kwijt over haar achterste pootjes. Wat mij ook opviel was dat haar ogen scheel stonden en de hele tijd draaiden en zij kon zich precies niet kon concentreren op iets. Ook haar hoofdje stond scheef! Die avond ben ik met haar naar de DA geweest en daar heeft ze AB gekregen en een ontwormingstabletje. De DA kon niet direct iets vaststellen. Ze had wél lichte koorts. Terug thuis aangekomen, ging ze rustig slapen. Zo heeft ze 4 dagen rustig doorgebracht, ze kwam alleen uit het nestje om te eten, drinken en de kattenbak op te zoeken. Haar loopje was nog steeds niet echt onder controle en haar hoofdje bleef scheef staan. Haar oogjes zagen er terug normaal uit. Dag 5 was er aan Moon niets meer te zien. Ze speelde met de andere opvangkittens, klom in de krabpalen... Het enigste dat bleef was haar scheef hoofdje.
3 weken later, vond ik op een morgend terug Moon in een rare situatie. Ze lag lusteloos in een krabpaalhuisje, had haar helemaal beplast, en waar haar hoofdje lag, was een plas speeksel. Met dit verhaal bij de DA denkt men aan Epilepsie... Moon haar hoofdje staat nog schever, en ze heeft na deze "aanval" 2 dagen een spastisch loopje gehad. En daarna, buiten haar scheef hoofdje, waser wéér niets meer aan te zien. Ondertussen zijn we terug 3 weken verder, en voorlopig heb ik géén "aanval" meer opgemerkt. Hopelijk blijft dit zo!
Eén van mijn volwassen katten, Toulouse, heeft kort voor ik hem adopteerde hersenliesontsteking gehad... Zijn héle linkerkant was verlamd. Een aantal weken heeft Toulouse dagelijkse masages gekregen om alles soepel te houden. Hij kon niet lopen, en ook niet naar de kattenvak gaan. Stilaan is dit in orde gekomen, Toulouse kan wéér lopen. Het enigste dat Toulouse er van over heeft gehouden, is zijn dronkenmansgang en als hij ergens opspringt zie je dat zijn pootjes even blijven zweven voor hij neerkomt.
Hopelijk komt jullie Soultje er toch door. En ik zou zeggen, geniet van haar, ook al is haar leventje mss van korte duur! Zolang zij blijft vechten zou ik de strijd niet opgeven!!!
Liefs van hier!
Een dikke maand geleden, werd ik op een morgend wakker, en als ik wakker word zijn er altijd dezelfde katten die mij komen begroeten. Ook Moon is één van hen. Maar deze morgend, géén Moon te zien! Na eventjes zoeken vond ik haar achter mijn bureau verstopt, en op de grond aan de hoek van het bureau lag een plas overgeefsel (die eigenlijk al verorberd was door de hond des huizes.) Ik haalde Moon vanachter het bureau en zij deed héél spastisch?! Legde haar in een nestje, en daar heeft ze een hele dag gelegen. Tegen de avond aan deed ze moeite om uit het nestje te komen om richting kattenbak te gaan. Ze liep héél stijf en had precies de controle kwijt over haar achterste pootjes. Wat mij ook opviel was dat haar ogen scheel stonden en de hele tijd draaiden en zij kon zich precies niet kon concentreren op iets. Ook haar hoofdje stond scheef! Die avond ben ik met haar naar de DA geweest en daar heeft ze AB gekregen en een ontwormingstabletje. De DA kon niet direct iets vaststellen. Ze had wél lichte koorts. Terug thuis aangekomen, ging ze rustig slapen. Zo heeft ze 4 dagen rustig doorgebracht, ze kwam alleen uit het nestje om te eten, drinken en de kattenbak op te zoeken. Haar loopje was nog steeds niet echt onder controle en haar hoofdje bleef scheef staan. Haar oogjes zagen er terug normaal uit. Dag 5 was er aan Moon niets meer te zien. Ze speelde met de andere opvangkittens, klom in de krabpalen... Het enigste dat bleef was haar scheef hoofdje.
3 weken later, vond ik op een morgend terug Moon in een rare situatie. Ze lag lusteloos in een krabpaalhuisje, had haar helemaal beplast, en waar haar hoofdje lag, was een plas speeksel. Met dit verhaal bij de DA denkt men aan Epilepsie... Moon haar hoofdje staat nog schever, en ze heeft na deze "aanval" 2 dagen een spastisch loopje gehad. En daarna, buiten haar scheef hoofdje, waser wéér niets meer aan te zien. Ondertussen zijn we terug 3 weken verder, en voorlopig heb ik géén "aanval" meer opgemerkt. Hopelijk blijft dit zo!
Eén van mijn volwassen katten, Toulouse, heeft kort voor ik hem adopteerde hersenliesontsteking gehad... Zijn héle linkerkant was verlamd. Een aantal weken heeft Toulouse dagelijkse masages gekregen om alles soepel te houden. Hij kon niet lopen, en ook niet naar de kattenvak gaan. Stilaan is dit in orde gekomen, Toulouse kan wéér lopen. Het enigste dat Toulouse er van over heeft gehouden, is zijn dronkenmansgang en als hij ergens opspringt zie je dat zijn pootjes even blijven zweven voor hij neerkomt.
Hopelijk komt jullie Soultje er toch door. En ik zou zeggen, geniet van haar, ook al is haar leventje mss van korte duur! Zolang zij blijft vechten zou ik de strijd niet opgeven!!!
Liefs van hier!
Bewerkt door griffel1977, 06 oktober 2009 - 14:10.
#97 Geplaatst 06 oktober 2009 - 14:57
oh wat erg 
klinkt bij mij ook alsof ze nu epilepsie-aanvallen krijgt
arme soultje, ze weet wsl ook zelf niet wat haar allemaal overkomt, waarom de hele tijd die DA ...
ik duim en toulouse haar pootjes en staart duimen ook mee!
klinkt bij mij ook alsof ze nu epilepsie-aanvallen krijgt
arme soultje, ze weet wsl ook zelf niet wat haar allemaal overkomt, waarom de hele tijd die DA ...
ik duim en toulouse haar pootjes en staart duimen ook mee!
Guest_miepie_*
Guest_miepie_*
#99 Geplaatst 07 oktober 2009 - 13:12
Ik ben nog niet zo lang lid hier maar ben toch ook zeer benieuwd hoe het nu gaat.
#101 Geplaatst 07 oktober 2009 - 19:18
Op dit moment gaat het naar omstandigheden goed.
Ze reageert goed op de medicatie die ze maandag kreeg. Vanochtend heeft ze een herhalingsshot gekregen. Weer een enerverend dagje voor haar dus.
Ik balanceer op een randje. Het ene moment denk ik dat het heel goed gaat en dat ze goed vooruit gaat, maar het andere moment besef ik dat ze echt heel erg ziek is en dat het helemaal niet goed gaat.
In vergelijk met hoe ze was is ze een stukje verbeterd, maar ik heb echt niet de illusie dat het goed gaat nu. Ze is echt vreselijk ziek en het valt nog te bezien of ze hier doorheen kan komen.
Ik kan er nu iets beter mee omgaan, al blijft het vreselijk zwaar. Afgelopen maandag, toen we de uitslag van de da kregen, was ik helemaal stuk. Ik hoop dat jullie het niet erg vinden als ik daar (nu even) niet over praat. Dat vind ik nog veel te moeilijk.
Het ziet er niet gunstig voor haar uit. We vechten door zolang ze nog wil en kan.
Elke dag bid ik voor een wonder, maar ergens bereid ik me er op voor dat mijn kleine rooie Supersoulfighter niet oud gaat worden.
Voor nu kunnen we niet meer doen dan dat we doen. Duimen, hopen, bidden, jullie met ons mee dat onze Soul een wonderkatje mag zijn?
Ze reageert goed op de medicatie die ze maandag kreeg. Vanochtend heeft ze een herhalingsshot gekregen. Weer een enerverend dagje voor haar dus.
Ik balanceer op een randje. Het ene moment denk ik dat het heel goed gaat en dat ze goed vooruit gaat, maar het andere moment besef ik dat ze echt heel erg ziek is en dat het helemaal niet goed gaat.
In vergelijk met hoe ze was is ze een stukje verbeterd, maar ik heb echt niet de illusie dat het goed gaat nu. Ze is echt vreselijk ziek en het valt nog te bezien of ze hier doorheen kan komen.
Ik kan er nu iets beter mee omgaan, al blijft het vreselijk zwaar. Afgelopen maandag, toen we de uitslag van de da kregen, was ik helemaal stuk. Ik hoop dat jullie het niet erg vinden als ik daar (nu even) niet over praat. Dat vind ik nog veel te moeilijk.
Het ziet er niet gunstig voor haar uit. We vechten door zolang ze nog wil en kan.
Elke dag bid ik voor een wonder, maar ergens bereid ik me er op voor dat mijn kleine rooie Supersoulfighter niet oud gaat worden.
Voor nu kunnen we niet meer doen dan dat we doen. Duimen, hopen, bidden, jullie met ons mee dat onze Soul een wonderkatje mag zijn?
Groetjes van Wendy en de poezenbende
#102 Geplaatst 07 oktober 2009 - 19:33
ginnie zei:
Op dit moment gaat het naar omstandigheden goed.
Ze reageert goed op de medicatie die ze maandag kreeg. Vanochtend heeft ze een herhalingsshot gekregen. Weer een enerverend dagje voor haar dus.
Ik balanceer op een randje. Het ene moment denk ik dat het heel goed gaat en dat ze goed vooruit gaat, maar het andere moment besef ik dat ze echt heel erg ziek is en dat het helemaal niet goed gaat.
In vergelijk met hoe ze was is ze een stukje verbeterd, maar ik heb echt niet de illusie dat het goed gaat nu. Ze is echt vreselijk ziek en het valt nog te bezien of ze hier doorheen kan komen.
Ik kan er nu iets beter mee omgaan, al blijft het vreselijk zwaar. Afgelopen maandag, toen we de uitslag van de da kregen, was ik helemaal stuk. Ik hoop dat jullie het niet erg vinden als ik daar (nu even) niet over praat. Dat vind ik nog veel te moeilijk.
Het ziet er niet gunstig voor haar uit. We vechten door zolang ze nog wil en kan.
Elke dag bid ik voor een wonder, maar ergens bereid ik me er op voor dat mijn kleine rooie Supersoulfighter niet oud gaat worden.
Voor nu kunnen we niet meer doen dan dat we doen. Duimen, hopen, bidden, jullie met ons mee dat onze Soul een wonderkatje mag zijn?
Ze reageert goed op de medicatie die ze maandag kreeg. Vanochtend heeft ze een herhalingsshot gekregen. Weer een enerverend dagje voor haar dus.
Ik balanceer op een randje. Het ene moment denk ik dat het heel goed gaat en dat ze goed vooruit gaat, maar het andere moment besef ik dat ze echt heel erg ziek is en dat het helemaal niet goed gaat.
In vergelijk met hoe ze was is ze een stukje verbeterd, maar ik heb echt niet de illusie dat het goed gaat nu. Ze is echt vreselijk ziek en het valt nog te bezien of ze hier doorheen kan komen.
Ik kan er nu iets beter mee omgaan, al blijft het vreselijk zwaar. Afgelopen maandag, toen we de uitslag van de da kregen, was ik helemaal stuk. Ik hoop dat jullie het niet erg vinden als ik daar (nu even) niet over praat. Dat vind ik nog veel te moeilijk.
Het ziet er niet gunstig voor haar uit. We vechten door zolang ze nog wil en kan.
Elke dag bid ik voor een wonder, maar ergens bereid ik me er op voor dat mijn kleine rooie Supersoulfighter niet oud gaat worden.
Voor nu kunnen we niet meer doen dan dat we doen. Duimen, hopen, bidden, jullie met ons mee dat onze Soul een wonderkatje mag zijn?
Wees gerust, heel KS duimt, hoopt en bidt mee voor Soultje.
Ik heb zelf bijna afscheid moeten nemen van ons Nellemietje en op een bepaald moment was ik echt afscheid van haar aan het nemen. Tot ik me plots voornam om te visualiseren dat ze hier als grote slanke prachtige dame rondloopt. En raar maar waar... het heeft geholpen. Ik hoop voor jou dat het ook mag helpen
Guest_beetle_*
Guest_beetle_*
#103 Geplaatst 07 oktober 2009 - 19:45
Heel veel beterschap voor je kleine schatje!!
Ik brand hier een kaars!!
Sterkte!
Ik brand hier een kaars!!
Sterkte!
Guest_Fleterna's evita_*
Guest_Fleterna's evita_*
#104 Geplaatst 07 oktober 2009 - 19:51
Hier wordt er ook zeker en vast meegeduimd voor soul'tje. Probeer de moed niet te verliezen hè, al is het gemakkelijker gezegd als gedaan.
#105 Geplaatst 07 oktober 2009 - 21:10
Ik blijf hopen dat ze een mooi knap wonderkatje is en de d.a. versteld doet staan.
Jubikel Cats Perzen en ExoticsNu je mijn handen niet meer aan kunt raken, raak je mijn hart nog duidelijker aan. Krachtig zijn in je kwetsbaarheid en kwetsbaar zijn in je kracht!
