Als de poezel dus voor mij naar boven gaat, en die kamer wilt inlopen (en ik zie het), is het direct "Zwartje? Slapen wij daar wel?". En dan zie je hem met een zuchtje nog een trap verder lopen naar de 2e verdieping. Want daar mag hij wél op het bed.
Nu probeert hij vaak toch nog daar te kruipen, door 's nachts mij wakker te maken (waardoor ik hem dan slaperig in de gang zet) en dan vlug naar mjin pa z'n kamer te spurten. (die is in't weekend meestal bij zijn vriendin, dus free range voor de kat

Maar... dat het de kat dus ook door. Dus ging hij daar al snel lekker liggen, hopend dat ik het licht niet aandeed en dus de zwarte kat niet zou zien en de deur zou dicht doen.
Dat had ik dan weer door, dus deed ik het licht altijd aan. Pech poes.
Maar... dat had de kat dan ook weer door, dus verstopte hij zich onder het bed tot de deur dicht ging.
En jawel, dat had ik dus ook door na een paar nachten m'n kat kwijt te zijn. Dus keek ik onder het bed voor de deur dicht ging
Maar... ook hier was Zwartje weer in mee. Dus... verstopte hij zich achter het hoofdeinde als ik onder het bed keek.
Had ik dus ook weer door na een tijdje. Dus keek ik onder het bed én achter het hoofdeind.
Maar... daar wist Zwartje ook weer iets op! Hij verstopt zich onder het bed als ik achter het hoofdeinde kijk, en spurt vlug naar het hoofdeinde als ik onder het bed kijk!
Ik vind het niet erg. Wie laatst lacht, best lacht. Ik spurt nu eerst de trap op, zodat ik als eerste bij de deur ben. En dan gaan alle andere deuren die uitgeven op de deur van mijn pa zijn slaapkamer ook dicht.
Ik win.
