Iets waarover ik eens meningen wil horen

Het zit al oneindig lang in mijn systeem en ik wil eens horen wat jullie, als "buitenstaanders" hiervan denken. (de persoon in kwestie zal hier zeker nooit lezen)

Een paar jaar geleden leerde ik op een forum een meisje kennen dat een zwaar ongeval gehad had en ten gevolge daarvan al veel operaties gehad had. We raakten nogal bevriend, voor zover dat mogelijk is op een forum, ze kon bij mij nogal wat dingen kwijt en omgekeerd. Ze woont toch wel een eind van hier en hoewel ze dus niet kan werken, heeft ze het erg druk, veel keren naar het ziekenhuis o.a. Een bezoekje zat er dus niet direct in. Ik stond eenmaal op het punt naar haar toe te gaan, maar toen zei ze af.
In juni 2008 zou ze dan andermaal geopereerd worden. Ik wou haar toen bezoeken en ik maakte een passend cadeau voor haar. Ik maak altijd alles zelf en omdat ik haar kende van een konijnenforum, kocht ik een simpel pluchen konijn en wat kleertjes en naaide, versierde dat konijn en plakte er pleisters op. Zij zou nl. weer uit een stuk van haar buik huid krijgen op haar been. Ze houdt ook erg veel van Oilily e.d. dus ik maakte er een echt roze meisjeskonijn van.
Ik belde toen haar moeder op en vroeg wanneer ik langs kon komen, maar ze mocht wel niks zeggen tegen de dochter, het moest een verrassing zijn.
De moeder vertelde me toen dat ik absoluut nog niet kon komen want dat ze te slecht was van de operatie. OK, dat kon ik begrijpen, maar de weken volgden elkaar op en er kwam geen berichtje dat het nu wél kon.
Jullie gaan dat niet geloven, maar ondertussen ligt dat konijn hier nog. Uiteindelijk heb ik wel eens laten weten dat ik iets had voor haar en dat het niet zou beschimmelen of zo, maar ze is blijkbaar niet zo geïnteresseerd want ze stelt dus gewoon niet voor dat ik eindelijk eens kom. Ik heb haar al diverse malen herinnerd aan het geschenkje dat ligt te wachten, maar er is altijd wel wat. Dan gaat ze een paar dagen met haar vriend naar de kust en als ik dan voorstel een dagje tot daar te komen, wil ze dat ook niet. Er komt steeds iets tussen van haar kant.
Ondertussen hebben ze al een hele tijd geleden een huis gekocht en daar hebben ze nogal wat problemen mee gehad en nu eindelijk de sleutels gekregen. Je raadt het al : druk druk druk.

Ik vind dit dus echt niet fijn meer en ik voel mij keionnozel dat ik die moeite heb gedaan. Bovendien is het nu wel vijgen na pasen om met dat "geopereerde" konijn aan te komen, we zijn 17 maand verder...

ocharme dat vind ik wel erg , sorry maar jij bent veel te goed , laat haar maar staan en het was heel lief en origineel van jou konijn

Dat is inderdaad niet tof,
jij doet al die moeite.....
Nooit eens een gaatje vinden of tijd maken lijkt mij erover,
maar ja, wie ben ik.
Ik zou zeggen, hou het konijntje maar voor je eigen

Goh ik weet niet of ik het gewoon voor mezelf zou houden. Ik zou willen dat die persoon weet wat ik allemaal heb gedaan van moeite, hoe veel ik met haar in zat, dat je dacht dat jullie vriendinnen waren. Ik zou het wel afgeven en haar laten inzien dat ze een goeie vriendin armer is.

Althans zo zou ik toch denken, of ik het daadwerkelijk ook zou doen, is een andere zaak...

Bewerkt door Spanishke, 07 november 2009 - 15:24.

Vriendschap moet van 2 kanten komen uiteindelijk he. En als ze zoveel heeft meegemaakt en enkel naar jou komt als het haar uitkomt haar hart eens te luchten, dan is dat geen echte vriendschap he. En dat je in 17 maanden geen ene dag tijd vindt... Dat is natuurlijk gelogen. Ik zou haar eens opbellen en eens rustig zeggen hoe je je voelt. En als dat verkeerd uitdraait, dan weet je waar je aan toe bent. Maar laat maar niet van je profiteren!

Misschien heeft het meisje het gevoel dat je teveel weet van haar en zit ze daar nu verveeld mee. Zo te lezen was je haar klankbord toen ze erg veel meemaakte ,en kon ze haar angsten en gevoelens niet elders kwijt in die periode.
Neem het niet persoonlijk Fairy, het is niet mooi hoe ze heeft gehandeld,laat het los.

Ken je geen kindje dat ziek is, of naar het ziekenhuis moet? Ik ben er zeker van dat dit konijntje veel leed zal verzachten.

Ik heb hier een beestje, onze Kurt noemt het zijn "schildpadje" alhoewel het zeker geen schildpad is.
Dat heeft ie van een verpleger gekregen toen ie zeven was. Het is duidelijk een diertje,denk ik ,dat ooit iemand zelf heeft gemaakt.
Dat diertje is ondertussen kapot gewassen,gesteriliseerd, hersteld ,versleten tot op de draad en bijna niet meer te herstellen. Maar bij elke opname,en dat zijn er ontelbaar veel geweest ,ging dat " schildpadje " mee en kreeg ook een armbandje om en een windeltje rond zijn halsje. Nu is mijn zoon 25 jaar maar kom niet aan z'n "schildpadje " hoor. Dat is heilig.

ijammeke zei:

Dit wilde ik ook schrijven (het eerste deel toch ). Ze had toen iemand nodig die haar niet kende om haar gevoelens kwijt te spelen, haar hart echt eerlijk te luchten. Ze heeft dit toen bij jou gevonden. Super van je.
Nu heeft ze je niet meer nodig (sorry, misschien nogal cru) of schaamt haar. Waarschijnlijk weet haar vriend zelfs niet dat jij haar metgezel was tijdens haar moeilijke periode.

Stuur haar een eerlijke mail wat JIJ denkt en voelt. Het mag niet van één kant komen. Wanneer ze nog steeds afstandelijk doet, laat het dan maar inderdaad los.