2
Enfin: mori is dus terug naar zijn vorige eigenaars gegaan, met hem is nu alles supergoed in orde zeiden ze dus ik ben heel blij dat ik niet verder heb gedaan met medicatie.
Maar nu. Ongeveer een week nadat mori weg was begon kira terug schuwer te worden. Ze krijgt bachbloesems en feliway, maar ik zie nog geen effect (is mss ook nog niet lang genoeg) Ik denk niet echt dat ze mori mist, ik denk eigenlijk dat ze last heeft van mijn bezoekers en de veranderingen.
Ik geef sowieso géén feestjes op kot hoor, absoluut niet (nooit), maar deze week zijn 3 collega's op bezoek geweest omdat we een verslag moesten schrijven voor celbiologie practicum (groepswerkje) en die meisjes wonen vrij ver bij me vandaan (met de bus niet zo makkelijk) dus kwamen ze na de les tot bij mij (in het centrum, op pakweg 500 meter van het leslokaal). Kira komt niet van onder het bed vandaan (ook niet voor te eten/drinken/kattenbak) ze heeft dat allemaal opgehouden voor uren. Iets na die groepstaak is mijn collega DA assistente van vroeger op bezoek gekomen. Om bij te praten, maar ook omdat we kira wilden behandelen tegen wormen/vlooien (wat vermoed ik al jaren niet meer gebeurd is, de vorige eigenaar ontvlooit nooit want "we hebben geen honden en ze komt niet buiten", en op mijn vraag wanneer ze laatst ontwormd is heb ik niet echt een datum gekregen) dus zeker met pixie erbij (waar ze trouwens dikke maatjes mee was) vond ik het belangrijk dat ze daarvoor behandeld werd. Ik wilde haar trouwens ook eens onderzoeken (niet uitgebreid hoor) maar ik vond dat ze weinig at
Zo gezegd zo gedaan. Dachten we. Als je kira probeert te pakken ontpopt ze zich blijkbaar tot uiterst agressieve kat, en ze heeft mijn collega haar arm helemaal opengebeten en gekrabt (m'n collega moet AB pakken, gelukkig was ze gevaccineerd) En het is niet dat we extreem achter haar gingen jagen ofzo hé! want mijn collega is erg ervaren in die dingen (ze heeft zelf ook schuwe/agressieve straatkatten in huis genomen dusja)!
We hebben ze dan maar gerust gelaten, en toen mijn collega weg was en alles terug rustig was, was ze terug haarzelve. Dacht is dus. Ze heeft 2 dagen lopen janken snachts (wat ze normaal nooit doet) ze eet niet meer, drinkt amper en maakt geen mest meer aan (kattenbak is al 3 dagen leeg, buiten een paar plasjes)
Dat was dus ook eigenlijk de reden waarom ik de DA aan huis liet komen hé! Ik ging pixie en kira tegelijk laten behandelen tegen de wormen/vlooien, en ondertussen kon ze kira ook eens nakijken om te zien waarom ze niet meer wilde eten. Die DA heeft haar hiervoor dus in slaap moeten doen
wat uiteraard niet anders kon. Ze heeft dan ook niks echt raars gevonden bij kira (ze dacht dat kira darmkrampen had en een oude kniefractuur, maar dat is door foto's en onderzoek van de andere DA weerlegd). Maar gezien nu die historie met pixie heb ik kira vandaag ook meegenomen naar onze DA, en deze hebben mij toch wel pijnlijk nieuws weten te vertellen.
Kira is fysiek gezien redelijk gezond (we hebben deze keer ook weer in slaap moeten doen wegens te agressief (we hebben zonder geprobeerd maar dat ging echt niet), en we hebben foto's genomen en bekeken, ik mocht overal bij zijn gelukkig!!)
Alleen zijn haar spieren enorm verzwakt (basically: ze heeft bijna geen spiermassa op haar ledematen, die zijn ENORM zwak, en ze is eigenlijk best mager...maar wat wil je: ze leeft al jaren in pure angst en weggekropen in een hoekje)
Die problemen zijn nu dus (vermoedelijk) puur psychologisch. Probleem is dus: ze wil niet meer eten. Medicatie als ze niet wil eten: geen optie. Handmatig toedienen: wegens agressie geen optie.
Dus met andere woorden: ik zit met de handen in mijn haar! Ik heb mori herplaatst voor ons beider goed (vond ik, en die doet het goed nu volgens de eigenaars) en ik weet ook niet of het daaraan ligt, ik weet niet wat kira allemaal heeft meegemaakt vroeger.
Dus wat hebben we nu gedaan: ze ligt nu ook aan het infuus met vitaminen en eetlustopwekkers, ze heeft in haar verdoving een heel klein beetje van een valium-achtig product gekregen (hierdoor zou ze beter eetlust krijgen hopen we)
maar dan komt dus ter sprake wat ik met haar moet doen wanneer ze niet zelfstandig meer wil eten. Ik heb op zich wel ervaring met dwangvoeren, maar ze is écht agressief tot bijtens toe als je ze aanraakt. We hielden ze in de bench ter observatie en ze stond sinds gisteren even in mol op de kattenkamer (een kamer die wij hebben speciaal voor poezen die afgezonderd moeten worden, zodat ze rust hebben) omdat ik nu geen vertrouwen meer heb in die DA in leuven (enfin die zit niet in leuven zelf, maar ik noem geen praktijknamen) en we dus hier in de buurt naar de DA wilden gaan. plus ook: ik kon haar niet compleet verdoofd in leuven achterlaten terwijl ze niet wilde eten hé.
Ze is dus nu, samen met pixie, op die praktijk. In het weekend, tijdens spoedopname... kostelijke grap natuurlijk, zeker aangezien ik niet weet wanneer kira op krachten zal zijn en aangezien ze voor élke handeling licht verdoofd moet worden...maar enfin, ik heb het ervoor over.
Ik heb ook op een forum van gedragsspecialisten het probleem uitgelegd, maar wat die reacties daarop betreft was ik bijzonder teleurgesteld...
anyone? De volgende opties zijn ter sprake gekomen: herplaatsing bij iemand die onze vriendin van de kattenopvang kent (iemand van catshelter zou gedragsspecialiste zijn dus die om raad vragen?), zelf nog proberen maar enkel op voorwaarde dat ze zelfstandig eet.
En onze DA was eigenlijk best duidelijk: als ze tegen volgende week niet zelfstandig eet hebben we maar één voor de hand liggende optie...
ik durf het woord al niet meer schrijven. sebiet begin ik met 2 katjes en eindig ik met 0. En dan kan ik mij evengoed onder een trein gooien, ik ga kapot van verdriet
Iruna,Syrai, Hindou, Reiko, Inty, Deva, Loki, Munay, Indira en *Thaira* 
