


partner???
#31 Geplaatst 25 november 2009 - 14:05


We kunnen het hart van een man beoordelen door te kijken hoe hij met dieren omgaat

#32 Geplaatst 25 november 2009 - 14:10
kots en de rest is eerder voor mij evenals de pilletjes geven

de knuffels zijn dan natuurlijk meest voor hem , hij doet niet zo ambetant en van hem mogen ze zowat alles , maar met 14 coons in huis moet er toch iemand van zijn neus maken , ikke dus ,

#33 Geplaatst 25 november 2009 - 14:17

De verzorging van beide is voor mij. Ook wel normaal want ik ben meer thuis dan hem. Maar nu in het weekje dat ik weg was hebben ze niets tekort gekomen...

#34 Geplaatst 25 november 2009 - 15:00


en toen hij tijdelijk zonder job zat, en dus heel de dag bij Hobbes was, waren het hele dikke vriendjes, was ik ineens niet meer Hobbes' favoriet, maar nu terug wel

#35 Geplaatst 25 november 2009 - 18:56
Mijn ventje zegt zelfs dat het best meer poezels mochten zijn, als ze allemaal zouden buitenlopen tenminste. Met binnenhuispoezels vindt hij 2 deugnietjes in huis genoeg.
Onze buurt is echter niet poesvriendelijk en daarmee...
Omdat ik het meest thuis ben doe ik vanzelfsprekend meer voor de poeskes, kattenbakje kuisen, eten, drinken, kammen, nageltjes knippen, knuffeltjes,...
#36 Geplaatst 25 november 2009 - 20:36
Mijn man wou absoluut katten en de eerste poes Febe kwam dus van een boerderij. Een enorme schat van een poes en ik was helemaal ondersteboven van haar. Zij liep buiten en raakte zwanger (stom, piepjong zijn en dom!!) Gelukkig hebben we hen (5 kittens) wel aan een huisje kunnen helpen en 1 katertje is gebleven, onze Roesti. Febe werd steriel gemaakt en ook Roesti werd keurig geholpen. We hebben 6 jaar van Febe en 4 en een half jaar van Roesti genoten tot ze beiden op dezelfde dag niet meer naar huis kwamen. Wat er gebeurt is hebben we nooit geweten. We hebben maandenlang overal gezocht...En ik mis ze nog steeds...
Toen besloten we voor een raskat te gaan , die nooit meer buiten kwam !!!!!!!! Ons Naomi was onze eerste, dat was in 2002 en is er nog steeds.
We zijn allebei helemaal gek van katten en doen allebei evenveel.
Het enige wat ik meer doe is de vachtverzorging (wassen,kammen,...) en de bevallingen van de kittens en hun verzorging.
Voor de rest doen we alles samen en houden we beiden evenveel van de katten. Al kiezen de katten wel zelf hun lievelingsbaasje. Zo hangt ons Noesy sterk aan mij en de katers vooral aan mijn man. Voor de rest komen ze allemaal bij iedereen evenveel. Elliot is de grote favoriet van ons dochtertje Zjoli. En onze zoon, die interesseert hem niet zo voor de katten. Hij ziet ze graag maar verder houdt hij zich er niet veel mee bezig.
#37 Geplaatst 25 november 2009 - 21:35


#38 Geplaatst 26 november 2009 - 18:49



groetjes
f&c
mientje en fientje
#39 Geplaatst 26 november 2009 - 20:25

Ik zou echt niet zonder katten of een hond kunnen, mijn vriend wel maar niet meer zonder die van ons!

Bewerkt door Ester, 26 november 2009 - 20:26.

#40 Geplaatst 27 november 2009 - 01:21





Bewerkt door Serenity, 27 november 2009 - 01:22.
#41 Geplaatst 27 november 2009 - 10:08

Toen hij mij ontmoete ja dan moest hij wel katten binnenhouden anders

Ik had natuurlijk van die heerlijke knuffelpoezels en toen zag hij in dat hij helemaal verkeerd was.
Nu het heden, hij kan niet zonder meer, hij wilt er altijd 1 om mee te slapen en hij is heel lief met de poezels, hij was vroeger een hondenman en nu een kattenman.

Bewerkt door Solotje, 27 november 2009 - 10:09.
#42 Geplaatst 27 november 2009 - 11:03
Mijn man vindt alle huisdieren toch maar een last waar je altijd rekening mee moet houden en die je beletten te gaan en te staan waar we willen.Maar de katten zijn hier in het begin gekomen omdat ik altijd alleen zat, zeker sinds de kinderen de deur uit zijn. Mijn man werkt nl altijd zo'n 14 uur per dag en werkt ook thuis af en toe nog wat. Dus alle zorg komt op mij neer. Het is geweest dat ik al 2 dagen kittens had en hij het nog niet besefde. Hij zal de katten geen kwaad doen maar hij heeft er ook niks mee. Ik vrees voor binnen een paar jaar als hij op pensioen zal zijn. Ik mis dat vreselijk dat ik mijn zorg en blijdschapjes over de katten niet goed met hem kan delen. Gelukkig heb ik m'n dochter. Die is nog meer catminded als ik.

#43 Geplaatst 27 november 2009 - 11:15
WhiteWitch zei:
Mijn man vindt alle huisdieren toch maar een last waar je altijd rekening mee moet houden en die je beletten te gaan en te staan waar we willen.Maar de katten zijn hier in het begin gekomen omdat ik altijd alleen zat, zeker sinds de kinderen de deur uit zijn. Mijn man werkt nl altijd zo'n 14 uur per dag en werkt ook thuis af en toe nog wat. Dus alle zorg komt op mij neer. Het is geweest dat ik al 2 dagen kittens had en hij het nog niet besefde. Hij zal de katten geen kwaad doen maar hij heeft er ook niks mee. Ik vrees voor binnen een paar jaar als hij op pensioen zal zijn. Ik mis dat vreselijk dat ik mijn zorg en blijdschapjes over de katten niet goed met hem kan delen. Gelukkig heb ik m'n dochter. Die is nog meer catminded als ik.
Wat jammer zeg! 2 dagen kittens en hij beseft het niet??? Nee, ook met het fokken heb ik dan nog eens geluk dat mijn vriend mee flest als dat nodig is, mee op staat om de eerste nachten te checken of de kittens het allemaal goed doen etc. Zelfs nu we een zwangere poes hebben die elk moment kan bevallen staat hij mee op om te kijken of ze al bijna gaat bevallen of niet. Als je dat allemaal alleen moet doen, is het toch superzwaar??? Kan zeker inbeelden dat je het mist dat je dat alles niet met hem kan delen!
Neemt hij dan zelf echt nooit de katten/kittens op schoot ofzo? Geeft hij ze nooit eens uit zichzelf eten? En wat, als jij eens ziek bent? Moet je er dan ook alleen voor opdraaien?
#44 Geplaatst 27 november 2009 - 11:22
WhiteWitch zei:
Mijn man vindt alle huisdieren toch maar een last waar je altijd rekening mee moet houden en die je beletten te gaan en te staan waar we willen.Maar de katten zijn hier in het begin gekomen omdat ik altijd alleen zat, zeker sinds de kinderen de deur uit zijn. Mijn man werkt nl altijd zo'n 14 uur per dag en werkt ook thuis af en toe nog wat. Dus alle zorg komt op mij neer. Het is geweest dat ik al 2 dagen kittens had en hij het nog niet besefde. Hij zal de katten geen kwaad doen maar hij heeft er ook niks mee. Ik vrees voor binnen een paar jaar als hij op pensioen zal zijn. Ik mis dat vreselijk dat ik mijn zorg en blijdschapjes over de katten niet goed met hem kan delen. Gelukkig heb ik m'n dochter. Die is nog meer catminded als ik.
Maar Nicky toch dat vind ik erg voor je. Ik wist al dat je veel alleen thuis was, net als ik, maar dat je man niet te vinden was voor de poezels wist ik niet.


#45 Geplaatst 27 november 2009 - 11:23
Smitten Kitten zei:
Wat jammer zeg! 2 dagen kittens en hij beseft het niet??? Nee, ook met het fokken heb ik dan nog eens geluk dat mijn vriend mee flest als dat nodig is, mee op staat om de eerste nachten te checken of de kittens het allemaal goed doen etc. Zelfs nu we een zwangere poes hebben die elk moment kan bevallen staat hij mee op om te kijken of ze al bijna gaat bevallen of niet. Als je dat allemaal alleen moet doen, is het toch superzwaar??? Kan zeker inbeelden dat je het mist dat je dat alles niet met hem kan delen!
Neemt hij dan zelf echt nooit de katten/kittens op schoot ofzo? Geeft hij ze nooit eens uit zichzelf eten? En wat, als jij eens ziek bent? Moet je er dan ook alleen voor opdraaien?
Amai, wat een schatje is die van jou

