The perfect man
1
partner???
Gestart door
Guest_*mikkeke*_*
, 24 nov 2009 19:59
48 reacties op dit onderwerp
Guest_Mélina_*
Guest_Mélina_*
#46 Geplaatst 27 november 2009 - 14:17
Mijn vriend is minstens even fel begaan met Mélina als ik. Voorlopig zien we haar nog niet of niet veel. Maar ik ben er zeker van dat hij haar minstens even graag ziet als ik.
The perfect man
The perfect man
#47 Geplaatst 27 november 2009 - 14:29
WhiteWitch zei:
Helaas ben ik niet zo gelukkig als jullie allemaal met jullie katteminende vriendjes en echtgenoten. Mijn man tolereert de katten omdat ik zoveel van hun hou. Ik doe dus letterlijk alles voor hun, eten geven, kattebakken schoonmaken, knuffels geven, naar de dierenarts enz. Gelukkig heb ik de morele steun van m'n dochter die ook met me meegaat naar de dierenarts en zo.
Mijn man vindt alle huisdieren toch maar een last waar je altijd rekening mee moet houden en die je beletten te gaan en te staan waar we willen.Maar de katten zijn hier in het begin gekomen omdat ik altijd alleen zat, zeker sinds de kinderen de deur uit zijn. Mijn man werkt nl altijd zo'n 14 uur per dag en werkt ook thuis af en toe nog wat. Dus alle zorg komt op mij neer. Het is geweest dat ik al 2 dagen kittens had en hij het nog niet besefde. Hij zal de katten geen kwaad doen maar hij heeft er ook niks mee. Ik vrees voor binnen een paar jaar als hij op pensioen zal zijn. Ik mis dat vreselijk dat ik mijn zorg en blijdschapjes over de katten niet goed met hem kan delen. Gelukkig heb ik m'n dochter. Die is nog meer catminded als ik.
Mijn man vindt alle huisdieren toch maar een last waar je altijd rekening mee moet houden en die je beletten te gaan en te staan waar we willen.Maar de katten zijn hier in het begin gekomen omdat ik altijd alleen zat, zeker sinds de kinderen de deur uit zijn. Mijn man werkt nl altijd zo'n 14 uur per dag en werkt ook thuis af en toe nog wat. Dus alle zorg komt op mij neer. Het is geweest dat ik al 2 dagen kittens had en hij het nog niet besefde. Hij zal de katten geen kwaad doen maar hij heeft er ook niks mee. Ik vrees voor binnen een paar jaar als hij op pensioen zal zijn. Ik mis dat vreselijk dat ik mijn zorg en blijdschapjes over de katten niet goed met hem kan delen. Gelukkig heb ik m'n dochter. Die is nog meer catminded als ik.
Ik heb dat altijd al erg gevonden voor jou, want een cattery runnen is sowieso al niet evident... en als je het dan ook nog eens zonder steun van je partner moet doen is het nog eens dubbel zo zwaar. Gelukkig is Mieke er nog waar je kunt op rekenen, maar ook zij heeft het vaak erg druk, dus sta je er toch in de meeste gevallen alleen voor. Heb er echt heel veel respect voor dat je toch de kracht blijft vinden om door te gaan, zelfs al is het niet altijd even gemakkelijk (zoals nu met het zorgenkindje in je huidige nestje).
#48 Geplaatst 28 november 2009 - 02:05
Mijn vriend ziet de katten graag, maar ik toch nog veel liever 
Hij heeft altijd honden gehad voor hij mij kende en kan toch nog steeds niet aanvaarden dat een kat eigenwijs is. Hij ergert zich daar soms enorm aan en dreigt soms om ze weg te doen, als ze bv. ergens aan gekrabt hebben dat van hem is. Maar een beetje daarna zit hij er dan mee te knuffelen
Dus je kan er niet aan uit.
Hij is er ook veel minder mee bezig dan ik, en denkt overal simpeler over.
Hij zet bv. soms een goedje neer en denkt dat de katten slim genoeg zijn om daar niet van te drinken
, durft boven een raam open te zetten en zegt die zijn wel slim genoeg om daar niet door te springen, beentjes die gekookt zijn, durft hij ook te geven als ik het niet zie of als ik bang ben een kitten te verliezen, dan zegt hij, ja, dan is het zo hè, kan je niet veel aan doen, enz... , hij zou ook vlugger aan herplaatsen denken dan ik.
Als de kinderen allergisch moesten zijn, zou hij er dus geen moeite mee hebben om ze ineens weg te doen, terwijl ik voor een oplossing zou willen zoeken. Als het bv. een lichte allergie is dan kan dat nog. Maar hij is daar drastischer in...
Hij heeft altijd honden gehad voor hij mij kende en kan toch nog steeds niet aanvaarden dat een kat eigenwijs is. Hij ergert zich daar soms enorm aan en dreigt soms om ze weg te doen, als ze bv. ergens aan gekrabt hebben dat van hem is. Maar een beetje daarna zit hij er dan mee te knuffelen
Dus je kan er niet aan uit.
Hij is er ook veel minder mee bezig dan ik, en denkt overal simpeler over.
Hij zet bv. soms een goedje neer en denkt dat de katten slim genoeg zijn om daar niet van te drinken
, durft boven een raam open te zetten en zegt die zijn wel slim genoeg om daar niet door te springen, beentjes die gekookt zijn, durft hij ook te geven als ik het niet zie of als ik bang ben een kitten te verliezen, dan zegt hij, ja, dan is het zo hè, kan je niet veel aan doen, enz... , hij zou ook vlugger aan herplaatsen denken dan ik.Als de kinderen allergisch moesten zijn, zou hij er dus geen moeite mee hebben om ze ineens weg te doen, terwijl ik voor een oplossing zou willen zoeken. Als het bv. een lichte allergie is dan kan dat nog. Maar hij is daar drastischer in...
Guest_sarahtje_*
Guest_sarahtje_*
#49 Geplaatst 03 december 2009 - 11:49
We zien onze poezels even graag, alleen geef ik ze eten, speel met hem, doe hun bakken, tenzij ik het hem expleciet vraag om het te doen. Hij denkt daar niet aan zegt hij. 
tjah mannen eh
tjah mannen eh 
